Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραΠολλά άτομα που παλεύουν με την ΙΨΔ δυσκολεύονται να μιλήσουν ανοιχτά για την διαταραχή. Για πολλούς, οι επίμονες σκέψεις είναι τόσο βασανιστικές που μοιάζει επικίνδυνο να τις μοιραστούν με κάποιον. Φοβούνται ότι οι δικοί τους δεν θα τους πιστέψουν, θα τρομάξουν ή θα τους απορρίψουν, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους και να αισθάνονται μόνοι. Από την άλλη, οι συγγενείς και οι φίλοι βλέπουν “παράξενες” συμπεριφορές του ατόμου (ψυχαναγκασμοί ή τελετουργίες) που δεν μπορούν να εξηγήσουν και θεωρούν το άτομο ιδιότροπο.
Η ΙΨΔ είναι μια διαταραχή που αντιμετωπίζεται, ενώ στην εξέλιξη της θεραπείας συμβάλει καθοριστικά και η οικογένεια. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωριστεί απ’όλους η διαταραχή ως υπαρκτή, ώστε το άτομο να βγει από την απομόνωση και να αισθανθεί ασφάλεια.
Πώς να μιλήσετε για την εμπειρία σας
Δεν χρειάζεται να ξεκινήσετε με κλινικούς όρους. Συχνά οι άνθρωποι δεν είναι εξοικειωμένοι με διαγνωστικούς όρους όπως «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» και μπορεί να ανησυχήσουν πριν καν κατανοήσουν τι είναι. Προσπαθήστε να πείτε τι σκέφτεστε και πως είναι για εσάς η συγκεκριμένη εμπειρία (πχ «έχω επαναλαμβανόμενες σκέψεις που δεν μπορώ να σταματήσω…»). Στη συνέχεια μπορείτε να ονοματίσετε την διαταραχή, ακόμα και να τους ζητήσετε να διαβάσουν ένα ενημερωτικό άρθρο για την ΙΨΔ που σας έχει φανεί χρήσιμο.
Μπορείτε να επιλέξετε εσείς πόσες πληροφορίες θα μοιραστείτε. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ο σκοπός της αυτοαποκάλυψης είναι να μοιραστείτε την δυσκολία σας και να δώσετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα την ευκαιρία να κατανοήσουν τον πόνο σας και να σας συμπονέσουν. Αν έχετε ιδεοληψίες που μπορεί να θεωρηθούν “επικίνδυνες” (πχ. φόβος ότι θα βλάψετε κάποιον), μπορείτε να αποφύγετε να αναφέρετε το περιεχόμενό τους και να πείτε απλά ότι έχετε επίμονες σκέψεις που σας τρομάζουν, αλλά δεν θα θέλατε να τις μοιραστείτε προς το παρόν. Αν από την άλλη αισθάνεστε ασφαλείς, μπορείτε να παρέχετε όσες πληροφορίες και διευκρινήσεις θέλετε.
Μπορεί να βγει μια ψυχαναγκαστική ανάγκη να εξηγήσετε πλήρως την ΙΨΔ και να σας καταλάβουν στο 100%. Δεν χρειάζεται να πιεστείτε ώστε να γίνετε απόλυτα κατανοητοί. Αν το ακούν για πρώτη φορά είναι πολύ πιθανό να θέλουν χρόνο να το επεξεργαστούν, να διαβάσουν κλπ μέχρι να καταλάβουν βαθύτερα. Να θυμάστε ότι ένα πρώτο επίπεδο κατανόησης και σεβασμού της διαταραχής είναι αρκετό.
Να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας τον λόγο της αυτοαποκάλυψης. Μιλάτε για την ΙΨΔ ώστε να έχετε σύμμαχο στην αντιμετώπιση, όχι για να είναι πιο εύκολο να κάνετε ελεύθερα τους ψυχαναγκασμούς. Ζητήστε από τους δικούς σας βοήθεια ώστε να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό και να παλέψετε από κοινού για την ΙΨΔ.
Πολλά άτομα που παλεύουν με την ΙΨΔ δυσκολεύονται να μιλήσουν ανοιχτά για την διαταραχή. Για πολλούς, οι επίμονες σκέψεις είναι τόσο βασανιστικές που μοιάζει επικίνδυνο να τις μοιραστούν με κάποιον. Φοβούνται ότι οι δικοί τους δεν θα τους πιστέψουν, θα τρομάξουν ή θα τους απορρίψουν, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους και να αισθάνονται μόνοι. Από την άλλη, οι συγγενείς και οι φίλοι βλέπουν “παράξενες” συμπεριφορές του ατόμου (ψυχαναγκασμοί ή τελετουργίες) που δεν μπορούν να εξηγήσουν και θεωρούν το άτομο ιδιότροπο.
Η ΙΨΔ είναι μια διαταραχή που αντιμετωπίζεται, ενώ στην εξέλιξη της θεραπείας συμβάλει καθοριστικά και η οικογένεια. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωριστεί απ’όλους η διαταραχή ως υπαρκτή, ώστε το άτομο να βγει από την απομόνωση και να αισθανθεί ασφάλεια.
Πώς να μιλήσετε για την εμπειρία σας
Δεν χρειάζεται να ξεκινήσετε με κλινικούς όρους. Συχνά οι άνθρωποι δεν είναι εξοικειωμένοι με διαγνωστικούς όρους όπως «Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή» και μπορεί να ανησυχήσουν πριν καν κατανοήσουν τι είναι. Προσπαθήστε να πείτε τι σκέφτεστε και πως είναι για εσάς η συγκεκριμένη εμπειρία (πχ «έχω επαναλαμβανόμενες σκέψεις που δεν μπορώ να σταματήσω…»). Στη συνέχεια μπορείτε να ονοματίσετε την διαταραχή, ακόμα και να τους ζητήσετε να διαβάσουν ένα ενημερωτικό άρθρο για την ΙΨΔ που σας έχει φανεί χρήσιμο.
Μπορείτε να επιλέξετε εσείς πόσες πληροφορίες θα μοιραστείτε. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ο σκοπός της αυτοαποκάλυψης είναι να μοιραστείτε την δυσκολία σας και να δώσετε στα αγαπημένα σας πρόσωπα την ευκαιρία να κατανοήσουν τον πόνο σας και να σας συμπονέσουν. Αν έχετε ιδεοληψίες που μπορεί να θεωρηθούν “επικίνδυνες” (πχ. φόβος ότι θα βλάψετε κάποιον), μπορείτε να αποφύγετε να αναφέρετε το περιεχόμενό τους και να πείτε απλά ότι έχετε επίμονες σκέψεις που σας τρομάζουν, αλλά δεν θα θέλατε να τις μοιραστείτε προς το παρόν. Αν από την άλλη αισθάνεστε ασφαλείς, μπορείτε να παρέχετε όσες πληροφορίες και διευκρινήσεις θέλετε.
Μπορεί να βγει μια ψυχαναγκαστική ανάγκη να εξηγήσετε πλήρως την ΙΨΔ και να σας καταλάβουν στο 100%. Δεν χρειάζεται να πιεστείτε ώστε να γίνετε απόλυτα κατανοητοί. Αν το ακούν για πρώτη φορά είναι πολύ πιθανό να θέλουν χρόνο να το επεξεργαστούν, να διαβάσουν κλπ μέχρι να καταλάβουν βαθύτερα. Να θυμάστε ότι ένα πρώτο επίπεδο κατανόησης και σεβασμού της διαταραχής είναι αρκετό.
Να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας τον λόγο της αυτοαποκάλυψης. Μιλάτε για την ΙΨΔ ώστε να έχετε σύμμαχο στην αντιμετώπιση, όχι για να είναι πιο εύκολο να κάνετε ελεύθερα τους ψυχαναγκασμούς. Ζητήστε από τους δικούς σας βοήθεια ώστε να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό και να παλέψετε από κοινού για την ΙΨΔ.