Τι συναισθήματα αναδύονται εν μέσω καραντίνας;

Καθώς παρατηρούμε την εξάπλωση του Covid-19, αισθανόμαστε μεγαλύτερη αβεβαιότητα και φόβο. Βιώνουμε με μεγάλη αγωνία τη νέα πραγματικότητα και κυριευόμαστε απο φόβο τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ο φόβος αυτός μπορεί να εκφράζεται είτε με καταστροφολογικές πεποιθήσεις («κινδυνεύω») που μας ωθούν να σπεύσουμε και να αποκτήσουμε απόθεμα σε τρόφιμα και είδη υγιεινής, είτε με πλήρη άρνηση του κινδύνου («δεν παθαίνω τίποτα») που μας αφήνει εντελώς απροστάτευτους και εκτεθειμένους. Και στις δύο αντιδράσεις υπάρχει απο κάτω φόβος που βγαίνει με ακαμψία και επικριτικότητα. Οι μεν κατηγορούν τους δε που είναι “ανεύθυνοι” και “ανώριμοι”, ή αντίστοιχα “υπερβολικοί” και “πανικόβλητοι”. Οι αντιδράσεις αυτές απο τη μία είναι φυσιολογικό να βγαίνουν σε καταστάσεις ταραχής, απο την άλλη όμως χρειάζονται προσοχή γιατι οδηγούν σε παγιωμένο θυμό και εχθρότητα.
Η παραμονή στο σπίτι είναι για τους περισσότερους μια δοκιμασία. Πολλοί μπορεί να ανακουφιστούν και να αξιοποιούν την συνθήκη για να ξεκουραστούν, να περάσουν χρόνο με την οικογένειά τους και να κάνουν πράγματα για τα οποία δεν είχαν χρόνο παλιότερα. Άλλοι μπορεί να αισθάνονται εγκλωβισμένοι και καταπιεσμένοι απο τα μέτρα. Όσο οι μέρες περνούν, τόσο πιο πολύ δυσκολευόμαστε με την κοινωνική απομόνωση. Αυτό συμβαίνει και για όσους μένουν μόνοι, αλλά και γι’αυτούς που μένουν με τις οικογένειές τους. Σε κάθε περίπτωση η διατήρηση κοινωνικών σχέσεων και η επικοινωνία με φίλους και συγγενείς μέσω facebook, skype, κλπ είναι απαραίτητη.
Αν ένα ζευγάρι είχε μικροσυγκρούσεις που μέχρι τώρα “κρύβονταν” λόγω των υποχρεώσεων και της μικρότερης τριβής, τώρα είναι πολύ πιθανό να επιταχυνθούν. Δεν είναι τυχαίο οτι στην Κίνα παρατηρήθηκε άυξηση στις αιτήσεις διαζυγίων μετά την άρση της καραντίνας! Η συμβίωση για τόσο πολλές ώρες και μέρες θέλει υπομονή. Τα ζεύγάρια πρέπει να διεκδικούν να περνούν χρόνο μαζί, αλλά και χώρια αν μπορεί ο καθένας να απομονωθεί σε ένα δωμάτιο για να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να μαγειρέψει κλπ. Τα δυσφορικά συναισθήματα που μπορεί να προϋπήρχαν, τώρα είναι πολύ πιθανό να μεγιστοποιούνται και να βγαίνουν με έντονα ξασπάσματα, κριτική και κατηγορίες. Είναι σημαντικό να έχουμε μια πιο συμπονετική στάση τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τον σύντροφό μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει πολύ να στρεφόμαστε στον εαυτό μας και να παρατηρούμε το δικό μας συναίσθημα, ωστέ να μπορούμε να το εκφράσουμε στον σύντροφό μας με διάθεση συζήτησης και όχι καυγά.
Σε αυτή την δύσκολη περίοδο γίνονται πολλές διαπραγματεύσεις και διεργασίες. Οι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο μια αίσθηση συντροφικότητας, παρά θυμό και επιθετικότητα.