Ζώντας μία σκόπιμη ζωή με Άνοια

Μια εσφαλμένη αντίληψη είναι ότι η διάγνωση του Αλτσχάιμερ σηματοδοτεί το τέλος του κόσμου και συνδέεται με το θάνατο ενώ στην πραγματικότητα ένα άτομο μπορεί να ζήσει μια σκόπιμη και παραγωγική ζωή για πολλά χρόνια.Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που με τις εμπειρίες τους απορρίπτουν αυτό τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης και 1 ζευγάρι από αυτούς είναι η Geri Taylor και ο σύζυγός της.Στο παρών κείμενο αφιερώνουμε χρόνο ώστε να διαλύσουμε τον μύθο ότι ένα άτομο δεν μπορεί να ζήσει μια ουσιαστική ζωή με αυτή τη διάγνωση όπως και να τιμήσουμε ανθρώπους που ζουν με άνοια σαν την Geri, επιδεικνύοντας θάρρος, ανθεκτικότητα και θετικότητα.

«Αν νομίζετε ότι η ζωή σας έχει τελειώσει όταν διαγνωστείτε, μαντέψτε τι; Αυτό γίνεται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία και δεν πρόκειται να είστε ευτυχισμένοι άνθρωποι», είπε ο Jim.«Θα αφήσετε τον σύντροφό σας να κάνει πάρα πολλά για εσάς και κατά τη διαδικασία θα χάσετε την αυτοπεποίθησή σας και τον εαυτό σας που φροντίζετε υπερβολικά.»Καθώς εξελίσσεται το Αλτσχάιμερ της Geri είναι ολοένα και πιο δύσκολο να μιλήσει, παρ’όλα αυτά παραμένει έντονα ανεξάρτητη. «Θέλω πραγματικά να μιλήσω για τον εαυτό μου», είπε.

«Προσπαθούμε πραγματικά να μην εκτελούμε καθήκοντα για κάποιον με Αλτσχάιμερ που μπορεί να τα καταφέρει απόλυτα καλά», δήλωσε ο Jim. «Η Geri ήταν πολύ αυστηρή μαζί μου για το τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω και έτσι προσπαθώ να μην ξεπεράσω το όριο γιατί θα έχω πρόβλημα.» Πριν από τη διάγνωση της Geri, το ζευγάρι είχε σκοπό να ξεκινήσει ένα έργο μαζί, μετά τη συνταξιοδότησή του, αλλά τίποτα δεν τους άρεσε. «Ξαφνικά, κάτι μας βρήκε», είπε ο Jim. «Συνειδητοποιήσαμε πολύ γρήγορα ότι υπήρχε ανάγκη να διαλύσουμε αυτούς τους μύθους σχετικά με την ασθένεια, να εκπαιδεύσουμε και να αυξήσουμε τη συμμετοχή σε κλινικές δοκιμές».

Το ζευγάρι είναι ένθερμο για το τι κάνει και έχει μοιραστεί την ιστορία του με άλλους αποτελώντας πρότυπο σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο ενώ προσπαθεί να ξεκινήσει μια πιλοτική δοκιμή που θα βοηθήσει τους νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους κατά τον πρώτο χρόνο και να τους βοηθήσει να βρουν το δικό τους τρόπο αντιμετώπισης. (Mylea Charvat 2020)

Κλείνοντας,πρέπει να τονίσουμε ότι ιδιαίτερα στις μέρες μας,λόγω επιδοκιμασίας από την πανδημία,η συμμετοχή των ατόμων με άνοια σε δημιουργικές και ασφαλείς δραστηριότητες, όπως ασκήσεις στο σπίτι,μια βόλτα κοντά σε αυτό,η εκμετάλλευση μαθημάτων διαδικτυακής τέχνης και μαγειρικής και η ροή ζωντανών μουσικών εκδηλώσεων μπορεί να προσφέρει μία υγιή ρουτίνα κατά τη συνεχή παραμονή τους μέσα σε ένα σπίτι.Ο καθορισμός οικιακών στόχων ανά μέρα μπορεί να προσφέρει μια αίσθηση ολοκλήρωσης και είναι συνήθως εργασίες όπου μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα με άνοια. Τέλος, οι καλές ρουτίνες υγιεινής είναι απαραίτητες κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έτσι πρέπει να τα παροτρύνουμε αφήνοντας γραπτές υπενθυμίσεις ή παρέχοντας λεκτικά στοιχεία.