Σύνδρομο Capgras

Το Σύνδρομο Capgras είναι μια ψυχιατρική διαταραχή στην οποία ένα άτομο διατηρεί την αυταπάτη ότι ένας φίλος, σύζυγος, γονέας ή άλλο στενό μέλος της οικογένειας έχει αντικατασταθεί από έναν ίδιο απατεώνα. Ονομάστηκε έτσι από τον Joseph Capgras (1873–1950), έναν Γάλλο ψυχίατρο.

Η ψευδαίσθηση Capgras ταξινομείται ως σύνδρομο παραληρητικής εσφαλμένης αναγνώρισης, μια κατηγορία παραληρητικών πεποιθήσεων που περιλαμβάνει την εσφαλμένη αναγνώριση ατόμων, τόπων ή αντικειμένων.Μπορεί να εμφανιστεί σε οξεία, παροδική ή χρόνια μορφή.

Η αυταπάτη συμβαίνει συχνότερα σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με παρανοϊκή σχιζοφρένεια, αλλά έχει επίσης παρατηρηθεί σε εγκεφαλική βλάβη, άνοια με σώματα Lewy, και σε άλλες άνοιες.Παρουσιάζεται συχνά σε άτομα με νευροεκφυλιστική νόσο, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερη ηλικία. Έχει επίσης αναφερθεί ότι συμβαίνει σε συνδυασμό με διαβήτη, υποθυρεοειδισμό και ημικρανίες. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες, με αναλογία περίπου 3:2.

Οι ρίζες του συνδρόμου εντοπίζονται σε εγκεφαλική δυσλειτουργία, η οποία ίσως έχει προκληθεί από κάποιο τραυματισμό. Πρόκειται για ένα χάσμα μεταξύ των οπτικών νεύρων και της πρόκλησης των συναισθημάτων το οποίο εμποδίζει τον ασθενή από το να αναγνωρίσει γνώριμα σε εκείνον πρόσωπα. Θα μπορούσε κανείς να συνδέσει το σύνδρομο αυτό με την άνοια ή τη σχιζοφρένεια, όμως η σύνδεση αυτή δεν είναι συνώνυμη της ταύτισης. Αρχικά, διότι τα άτομα που πάσχουν είναι ικανά να αναγνωρίσουν κάθε τι άλλο γνώριμο σε εκείνους, όπως οικεία περιβάλλοντα και καταστάσεις, όμως όχι πρόσωπα. Δεύτερον, οι ασθενείς παρουσιάζουν φυσιολογικές αντιδράσεις, όταν βρίσκονται “μεταξύ αγνώστων”, ενώ, όταν βρίσκονται με οικείους τους, η ψυχολογική τους κατάσταση κρίνεται τεταμένη. Συνεπώς, το σύνδρομο Capgras δικαίως συγχέεται περισσότερο με την προσωπαγνωσία, μία ψυχολογική πάθηση αδυναμίας αναγνώρισης των οικείων προσώπων.

Η θεραπεία απαρτίζεται από ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό με την υποστήριξη αντιψυχωσικών φαρμάκων.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΠΑΝΙΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΑΠΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Η Diane ήταν μια 28χρονη ανύπαντρη γυναίκα, η οποία φάνηκε για αξιολόγηση σε ένα πρόγραμμα νοσοκομείου μιας ημέρας, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για έξοδο από ψυχιατρικό νοσοκομείο. Αυτή ήταν η τρίτη ψυχιατρική εισαγωγή της τα τελευταία πέντε χρόνια. Πάντα ντροπαλή,η Diane έγινε για πρώτη φορά ψυχωτική σε ηλικία 23 ετών. Μετά από εξέταση από τον γιατρό της, άρχισε να ανησυχεί ότι ο γιατρός την είχε βλάψει εσωτερικά και ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μείνει έγκυος. Η κατάσταση της ασθενούς βελτιώθηκε με νευροληπτική θεραπεία, αλλά επιδεινώθηκε μετά την έξοδο επειδή αρνήθηκε τη φαρμακευτική αγωγή. Όταν έγινε δεκτή οκτώ μήνες αργότερα, παρουσίαζε αυταπάτες ότι ένας άντρας έκανε ακριβή αντίγραφα ανθρώπων – “οθόνες” – και ότι υπήρχαν δύο οθόνες της, μία κακή και μια καλή. Η διάγνωση ήταν σχιζοφρένεια με ψευδαίσθηση Capgras. (Sinkman, 2008)