Feugiat nulla facilisis at vero eros et curt accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril.
+ (123) 1800-453-1546
info@example.com

Related Posts

Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας

Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον

Περισσότερα

Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/η παρορμητικότητας (ΔΕΠ-Υ) σε παιδιά και ενήλικες

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην

Περισσότερα

Σχολικός εκφοβισμός και παράγοντες ψυχικής ανθεκτικότητας

Ο σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και

Περισσότερα
Title Image
HomeBlog Απώλεια, η πιο κοινή ανθρώπινη εμπειρία

Απώλεια, η πιο κοινή ανθρώπινη εμπειρία

Το πένθος είναι η εμπειρία της απώλειας κάποιου ή κάτι που αγαπάς. Η θλίψη είναι μια φυσική ψυχολογική ή συναισθηματική αντίδραση σε αυτήν την απώλεια. Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους όλου του κόσμου κ προκαλεί αισθήματα μοναξιάς και λύπης.

Μας επηρεάζει συναισθηματικά και σωματικά, γεμίζοντάς μας με θυμό, θλίψη, ενοχή, κατάθλιψη, ή αντίθετα ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα αποδεχτούμε την απώλεια και μερικές φορές κάνουμε θετικά συναισθήματα για αυτό.

Η θλίψη μπορεί να ακολουθήσει οποιοδήποτε είδος απώλειας. Την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, μια σχέση όπως το διαζύγιο ή το χωρισμό, μια δουλειά, ένα σπίτι, μια οικονομική ασφάλεια ή ακόμα και την αίσθηση του ποιοι είμαστε. Μπορούμε να χάσουμε την ταυτότητα ή την αυτοεκτίμησή μας και αυτό να επηρεάσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας. Η θλίψη υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου και παρά την επίδρασή της στην αλλαγή του κόσμου μας τελικά είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε και να προχωρήσουμε με τη ζωή μας. Μπορεί να χρειαστεί ένα χρονικό διάστημα, αλλά τελικά είμαστε σε θέση να βρούμε τρόπους για να προσαρμοστούμε και να αποδεχτούμε την απώλεια μας, να αναπαράγουμε μια αίσθηση σκοπού, σημασίας και πιθανότητες ευτυχίας.

 Συχνά, πριν την αποδοχή μιας απώλειας, είναι πιθανό το άτομο να παρουσιάζει θλίψη η οποία συμβαδίζει με συναισθηματική δυσφορία και μειωμένη λειτουργικότητα. Αυτό ονομάζεται παρατεταμένη διαταραχή θλίψης και συχνά απαιτεί επαγγελματική θεραπεία ψυχικής υγείας.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τρόποι να βοηθήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα που αντιμετωπίζουν μία απώλεια όπως το να κάνουμε απλές κινήσεις που δηλώνουν ενδιαφέρον ( π.χ να τους πηγαίνουμε φαγητό ή κάτι που χρειάζονται) και να είμαστε παρόντες για αυτούς. Εκφράσεις όπως “δεν ξέρω τι να πω, αλλά χαίρομαι που το μοιράστηκες μαζί μου”, ”φαντάζομαι πως βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση αυτή τη στιγμή”.. μπορεί να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες. Επιπλέον, ακούγοντας τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αποτελεί μία ευκαιρία να μοιραστούμε μαζί τους μια παρόμοια εμπειρία μας καθώς και το πώς αισθανθήκαμε, δημιουργώντας ένα κλίμα αλληλοκατανόησης και στήριξης.

Το πένθος είναι η εμπειρία της απώλειας κάποιου ή κάτι που αγαπάς. Η θλίψη είναι μια φυσική ψυχολογική ή συναισθηματική αντίδραση σε αυτήν την απώλεια. Συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους όλου του κόσμου κ προκαλεί αισθήματα μοναξιάς και λύπης.

Μας επηρεάζει συναισθηματικά και σωματικά, γεμίζοντάς μας με θυμό, θλίψη, ενοχή, κατάθλιψη, ή αντίθετα ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα αποδεχτούμε την απώλεια και μερικές φορές κάνουμε θετικά συναισθήματα για αυτό.

Η θλίψη μπορεί να ακολουθήσει οποιοδήποτε είδος απώλειας. Την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, μια σχέση όπως το διαζύγιο ή το χωρισμό, μια δουλειά, ένα σπίτι, μια οικονομική ασφάλεια ή ακόμα και την αίσθηση του ποιοι είμαστε. Μπορούμε να χάσουμε την ταυτότητα ή την αυτοεκτίμησή μας και αυτό να επηρεάσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας. Η θλίψη υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου και παρά την επίδρασή της στην αλλαγή του κόσμου μας τελικά είμαστε σε θέση να επιστρέψουμε και να προχωρήσουμε με τη ζωή μας. Μπορεί να χρειαστεί ένα χρονικό διάστημα, αλλά τελικά είμαστε σε θέση να βρούμε τρόπους για να προσαρμοστούμε και να αποδεχτούμε την απώλεια μας, να αναπαράγουμε μια αίσθηση σκοπού, σημασίας και πιθανότητες ευτυχίας.

 Συχνά, πριν την αποδοχή μιας απώλειας, είναι πιθανό το άτομο να παρουσιάζει θλίψη η οποία συμβαδίζει με συναισθηματική δυσφορία και μειωμένη λειτουργικότητα. Αυτό ονομάζεται παρατεταμένη διαταραχή θλίψης και συχνά απαιτεί επαγγελματική θεραπεία ψυχικής υγείας.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν τρόποι να βοηθήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα που αντιμετωπίζουν μία απώλεια όπως το να κάνουμε απλές κινήσεις που δηλώνουν ενδιαφέρον ( π.χ να τους πηγαίνουμε φαγητό ή κάτι που χρειάζονται) και να είμαστε παρόντες για αυτούς. Εκφράσεις όπως “δεν ξέρω τι να πω, αλλά χαίρομαι που το μοιράστηκες μαζί μου”, ”φαντάζομαι πως βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση αυτή τη στιγμή”.. μπορεί να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες. Επιπλέον, ακούγοντας τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αποτελεί μία ευκαιρία να μοιραστούμε μαζί τους μια παρόμοια εμπειρία μας καθώς και το πώς αισθανθήκαμε, δημιουργώντας ένα κλίμα αλληλοκατανόησης και στήριξης.