Σύνδρομο Asperger

Το σύνδρομο Άσπεργκερ, είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Η ακριβής αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη.Πιθανολογείται ότι το σύνδρομο έχει γενετική βάση, όμως δεν υπάρχει καμία γνωστή γενετική αιτία εώς τώρα.

Συμπτώματα

Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν δυσκολίες σε βασικά στοιχεία της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν την αποτυχία να αναπτύξουν φιλίες, να αναζητήσουν κοινές απολαύσεις ή να πραγματοποιήσουν επιτεύγματά με τους άλλους, την έλλειψη κοινωνικής ή συναισθηματικής αμοιβαιότητας, και την διαταραχή της μη λεκτικής συμπεριφοράς σε τομείς όπως η επαφή με τα μάτια, εκφράσεις του προσώπου, στάση του σώματος, και χειρονομίες.

Προσεγγίζουν τους άλλους συνήθως αδέξια. Μερικά από αυτά μπορεί να εμφανίσουν ακόμη και επιλεκτική αλαλία, δηλαδή να μη μιλάνε καθόλου με τους περισσότερους ανθρώπους ή να μιλάνε υπερβολικά με συγκεκριμένα άτομα.

Τα άτομα με σύνδρομο Άσπεργκερ συχνά εμφανίζουν συμπεριφορά, ενδιαφέροντα και δραστηριότητες που είναι περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες και μερικές φορές είναι ασυνήθιστα έντονες ή εστιασμένες. Η επιδίωξη συγκεκριμένων και στενών ενδιαφερόντων είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του AS.Τα άτομα μπορούν να συλλέξουν όγκους λεπτομερών πληροφοριών σχετικά με ένα σχετικά στενό θέμα, χωρίς απαραίτητα να έχουν μια πραγματική κατανόηση του. Στερεότυπες και επαναλαμβανόμενες κινητικές συμπεριφορές αποτελούν βασικό μέρος της διάγνωσης. Αυτές περιλαμβάνουν κινήσεις των χεριών ή από τικ.

Παρατηρούνται επίσης διαταραχές λόγου όπως πολυλογία, απότομες μεταβάσεις, κυριολεκτικές ερμηνείες , ελλείμματα στην ακουστική αντίληψη, ασυνήθιστη σχολαστικότητα, επίσημη ή ιδιοσυγκρασιακή ομιλία, και αλλαγές στην ένταση του ήχου ή στον τονισμό και στο ρυθμό.  Τα άτομα με AS έχουν συχνά ένα περιορισμένο φάσμα τονισμού. Η ομιλία τους μπορεί να είναι ασυνήθιστα γρήγορη, σπασμωδική ή δυνατή, με ασυναρτησίες, να περιλαμβάνει μονολόγους για θέματα που δεν ενδιαφέρουν τον ακροατή ενώ μπορεί να αποτύχουν να ελέγξουν κατά πόσον ο ακροατής ενδιαφέρεται ή ασχολείται με τη συνομιλία.

Τα παιδιά με σύνδρομο μπορεί να έχουν ασυνήθιστα εξεζητημένο λεξιλόγιο σε νεαρή ηλικία αλλά έχουν δυσκολία στην κατανόηση της μεταφορικής γλώσσας και τείνουν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα κυριολεκτικά. Επίσης εμφανίζουν ελλείμματα σε ορισμένες εργασίες που αφορούν οπτικο- χωρική αντίληψη, ακουστική αντίληψη ή οπτική μνήμη.

 Θεραπεία

Μια αγωγή συνήθως περιλαμβάνει:

• Εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων για πιο αποτελεσματικές αλληλεπιδράσεις με άλλα άτομα.
• Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία για τη διαχείριση του άγχους ή της έκρηξης συναισθημάτων^[και για να σταματήσουν έμμονες και επαναλαμβανόμενες πράξεις.
• Φαρμακευτική αγωγή, για συνυπάρχουσες καταστάσεις όπως η μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και οι κρίσεις άγχους.
• Επαγγελματική θεραπεία απασχόλησης ή θεραπεία που περιλαμβάνει άσκηση για να βοηθηθεί η φτωχή επεξεργασία των ερεθισμάτων (αισθητική επεξεργασία) και ο συντονισμός των κινήσεων.
• Λογοθεραπεία που θα βοηθήσει στον τρόπο συνομιλίας κατά τη διάρκεια ενός διαλόγου.
• Εκπαίδευση και υποστήριξη των γονέων,σε τεχνικές συμπεριφοράς που θα χρησιμοποιούν στο σπίτι.