Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραΜύθος: Η διπολική διαταραχή είναι σπάνια
Γεγονός: Η διπολική διαταραχή είναι πιο συχνή από ό,τι νομίζετε ενώ αρκετοί παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης διπολικής διαταραχής ή να λειτουργήσουν ως έναυσμα για το πρώτο επεισόδιο όπως το να έχει κανείς συγγενή πρώτου βαθμού με τη διαταραχή, η παρουσία υψηλού στρες, ή ένα τραυματικό γεγονός.
Μύθος: Τα άτομα με διπολική διαταραχή είναι απλώς κυκλοθυμικά
Γεγονός: Τα ακραία υψηλά και χαμηλά της διπολικής διαταραχής διαφέρουν πολύ από τις εναλλαγές της διάθεσης ή τη κυκλοθυμία. Τα άτομα βιώνουν σοβαρές αλλαγές στην ενέργεια, τη δραστηριότητα και τον ύπνο που είναι πολύ διαφορετικά από τις διακυμάνσεις της διάθεσης που βιώνουμε όλοι. Τα υψηλά και χαμηλά σημάδια της διπολικής διαταραχής είναι ακραία, συμβαίνουν συχνά εκτός πλαισίου και διαρκούν για μεγάλες χρονικές περιόδους. Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι εξουθενωτική και συχνά απαιτεί νοσηλεία.
Μύθος: Η διπολική διαταραχή είναι κυρίως μανία
Γεγονός: Η διπολική διαταραχή χαρακτηρίζεται από ένα ευρύ φάσμα διαταραχών της διάθεσης, συμπεριλαμβανομένης της μανίας, της υπομανίας και της κατάθλιψης.Ένα άτομο πρέπει να έχει βιώσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο είτε μανίας είτε υπομανίας προκειμένου να διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν όλα τα άτομα με διπολική διαταραχή τα ίδια συμπτώματα. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν διαφορετικούς τύπους και σε διαφορετική σοβαρότητα.
Σύμφωνα με τον APA, η μανία είναι μια κατάσταση υπερβολικής δραστηριότητας, ενθουσιασμού και ψυχοκινητικής διέγερσης. Αυτή η κατάσταση αισθητά ανεβασμένης διάθεσης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σοβαρή αναστάτωση στην καθημερινή ζωή κάποιου. Η μανία συχνά συνοδεύεται από μεγαλοπρέπεια, υπερβολική αισιοδοξία ή μειωμένη κρίση. Η μανία μπορεί επίσης να έχει ψυχωτικά συμπτώματα όπως ψευδαισθήσεις ή αυταπάτες, που μπορεί να προκαλέσουν μια αίσθηση απομάκρυνσης από την πραγματικότητα.
Η υπομανία είναι μια λιγότερο σοβαρή μορφή μανίας, η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένη ενέργεια, δραστηριότητα και διάθεση.
Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση επίμονης χαμηλής διάθεσης και μείωσης της ενέργειας και της δραστηριότητας. Όταν κάποιο από αυτά είναι παρόν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ονομάζεται επεισόδιο.
Δεν είναι ασυνήθιστο οι άνθρωποι να εμφανίζουν συμπτώματα μανίας/υπομανίας και κατάθλιψης σε ένα επεισόδιο. Αυτό είναι γνωστό ως επεισόδιο με μικτά χαρακτηριστικά. Οι άνθρωποι που βιώνουν ένα επεισόδιο με ανάμεικτα χαρακτηριστικά μπορεί να αισθάνονται βαθιά λυπημένοι, άδειοι ή απελπισμένοι, ενώ, την ίδια στιγμή, νιώθουν εξαιρετικά ενεργητικοί.
Μύθος: Η μανία είναι διασκεδαστική και συναρπαστική
Γεγονός: Όταν οι άνθρωποι βιώνουν μανία, μπορεί να αισθάνονται καλά, να έχουν πολλή ενέργεια και να μείνουν χωρίς ύπνο για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται ελκυστικό, η μανία μπορεί επίσης να είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία που χαρακτηρίζεται από ευερεθιστότητα, ανησυχία και αίσθημα εκτός ελέγχου.Κατά τη διάρκεια ενός μανιακού επεισοδίου, οι άνθρωποι μπορεί να αναλάβουν σοβαρούς κινδύνους και να κάνουν πράγματα που συνήθως δεν θα έκαναν. Μερικές φορές η μανία συνοδεύεται επίσης από ψυχωτικά συμπτώματα όπως το να ακούς ή να βλέπεις πράγματα, τα οποία μπορεί να προκαλούν σύγχυση και άγχος.
Μύθος: Οι άνθρωποι μπορούν να σταματήσουν να παίρνουν τα φάρμακά τους όταν η διπολική διαταραχή τους είναι υπό έλεγχο
Γεγονός: Η λήψη φαρμάκων για τη διπολική διαταραχή δρα προληπτικά για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφύγουν μελλοντικά μανιακά ή καταθλιπτικά επεισόδια. Ενώ η φαρμακευτική αγωγή είναι συχνά η πρώτη γραμμή θεραπείας για τη διπολική διαταραχή, οι ψυχολογικές θεραπείες, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, η οικογενειακή θεραπεία και η διαπροσωπική θεραπεία έχουν αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στη μείωση των συμπτωμάτων και του κινδύνου μελλοντικών επεισοδίων.
Μύθος: Η διπολική διαταραχή είναι σπάνια
Γεγονός: Η διπολική διαταραχή είναι πιο συχνή από ό,τι νομίζετε ενώ αρκετοί παράγοντες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης διπολικής διαταραχής ή να λειτουργήσουν ως έναυσμα για το πρώτο επεισόδιο όπως το να έχει κανείς συγγενή πρώτου βαθμού με τη διαταραχή, η παρουσία υψηλού στρες, ή ένα τραυματικό γεγονός.
Μύθος: Τα άτομα με διπολική διαταραχή είναι απλώς κυκλοθυμικά
Γεγονός: Τα ακραία υψηλά και χαμηλά της διπολικής διαταραχής διαφέρουν πολύ από τις εναλλαγές της διάθεσης ή τη κυκλοθυμία. Τα άτομα βιώνουν σοβαρές αλλαγές στην ενέργεια, τη δραστηριότητα και τον ύπνο που είναι πολύ διαφορετικά από τις διακυμάνσεις της διάθεσης που βιώνουμε όλοι. Τα υψηλά και χαμηλά σημάδια της διπολικής διαταραχής είναι ακραία, συμβαίνουν συχνά εκτός πλαισίου και διαρκούν για μεγάλες χρονικές περιόδους. Αυτή η εμπειρία μπορεί να είναι εξουθενωτική και συχνά απαιτεί νοσηλεία.
Μύθος: Η διπολική διαταραχή είναι κυρίως μανία
Γεγονός: Η διπολική διαταραχή χαρακτηρίζεται από ένα ευρύ φάσμα διαταραχών της διάθεσης, συμπεριλαμβανομένης της μανίας, της υπομανίας και της κατάθλιψης.Ένα άτομο πρέπει να έχει βιώσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο είτε μανίας είτε υπομανίας προκειμένου να διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Ωστόσο, δεν παρουσιάζουν όλα τα άτομα με διπολική διαταραχή τα ίδια συμπτώματα. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν διαφορετικούς τύπους και σε διαφορετική σοβαρότητα.
Σύμφωνα με τον APA, η μανία είναι μια κατάσταση υπερβολικής δραστηριότητας, ενθουσιασμού και ψυχοκινητικής διέγερσης. Αυτή η κατάσταση αισθητά ανεβασμένης διάθεσης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σοβαρή αναστάτωση στην καθημερινή ζωή κάποιου. Η μανία συχνά συνοδεύεται από μεγαλοπρέπεια, υπερβολική αισιοδοξία ή μειωμένη κρίση. Η μανία μπορεί επίσης να έχει ψυχωτικά συμπτώματα όπως ψευδαισθήσεις ή αυταπάτες, που μπορεί να προκαλέσουν μια αίσθηση απομάκρυνσης από την πραγματικότητα.
Η υπομανία είναι μια λιγότερο σοβαρή μορφή μανίας, η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένη ενέργεια, δραστηριότητα και διάθεση.
Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση επίμονης χαμηλής διάθεσης και μείωσης της ενέργειας και της δραστηριότητας. Όταν κάποιο από αυτά είναι παρόν για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ονομάζεται επεισόδιο.
Δεν είναι ασυνήθιστο οι άνθρωποι να εμφανίζουν συμπτώματα μανίας/υπομανίας και κατάθλιψης σε ένα επεισόδιο. Αυτό είναι γνωστό ως επεισόδιο με μικτά χαρακτηριστικά. Οι άνθρωποι που βιώνουν ένα επεισόδιο με ανάμεικτα χαρακτηριστικά μπορεί να αισθάνονται βαθιά λυπημένοι, άδειοι ή απελπισμένοι, ενώ, την ίδια στιγμή, νιώθουν εξαιρετικά ενεργητικοί.
Μύθος: Η μανία είναι διασκεδαστική και συναρπαστική
Γεγονός: Όταν οι άνθρωποι βιώνουν μανία, μπορεί να αισθάνονται καλά, να έχουν πολλή ενέργεια και να μείνουν χωρίς ύπνο για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται ελκυστικό, η μανία μπορεί επίσης να είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία που χαρακτηρίζεται από ευερεθιστότητα, ανησυχία και αίσθημα εκτός ελέγχου.Κατά τη διάρκεια ενός μανιακού επεισοδίου, οι άνθρωποι μπορεί να αναλάβουν σοβαρούς κινδύνους και να κάνουν πράγματα που συνήθως δεν θα έκαναν. Μερικές φορές η μανία συνοδεύεται επίσης από ψυχωτικά συμπτώματα όπως το να ακούς ή να βλέπεις πράγματα, τα οποία μπορεί να προκαλούν σύγχυση και άγχος.
Μύθος: Οι άνθρωποι μπορούν να σταματήσουν να παίρνουν τα φάρμακά τους όταν η διπολική διαταραχή τους είναι υπό έλεγχο
Γεγονός: Η λήψη φαρμάκων για τη διπολική διαταραχή δρα προληπτικά για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφύγουν μελλοντικά μανιακά ή καταθλιπτικά επεισόδια. Ενώ η φαρμακευτική αγωγή είναι συχνά η πρώτη γραμμή θεραπείας για τη διπολική διαταραχή, οι ψυχολογικές θεραπείες, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, η οικογενειακή θεραπεία και η διαπροσωπική θεραπεία έχουν αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στη μείωση των συμπτωμάτων και του κινδύνου μελλοντικών επεισοδίων.