Περιστατικό κρίσης πανικού

Τα προβλήματα της Κωνσταντίνας ξεκινούν προ 3 ετίας όπου ξαφνικά άρχισε να νιώθει δυσφορία, κάψιμο στο κεφάλι σε καθημερινή βάση και στην συνέχεια αιμωδίες άνω άκρων και ταχυκαρδίες.

Εξετάστηκε από παθολόγο και καρδιολόγο αναφέροντάς τους ότι όταν νιώθει τα παραπάνω συμπτώματα, νιώθει ότι της κόβεται η αναπνοή, ότι δεν μπορεί να πάρει αέρα.

Ο Παθολόγος και ο καρδιολόγος δεν βρήκαν κάτι παθολογικό και της είπαν ότι πιθανόν ήταν απο το άγχος που είχε.

Τα συμπτώματα ξαναέρχονται εντονότερα μετά από ένα τρακάρισμα του γιού της χωρίς να υπάρχει σωματικός τραυματισμός μόνο υλικές ζημιές.

Παρά την διαβεβαίωση των ιατρών ότι δεν είναι κάτι το παθολογικό τα συμπτώματα συνεχίζονται και υπάρχουν έντονες σκέψεις ότι θα χάσει τον έλεγχο, ότι θα τρελαθεί, ότι θα της κοπεί η αναπνοή.

Η ίδια αναφέρει για εκείνη την χρονιά ότι ήταν πολύ δύσκολη με πολύ άγχος.

Παρά ταύτα η κατάσταση της  βελτιώθηκε κάπως αφού είχε πολλές ασχολίες που δεν της επέτρεπαν να ασχοληθεί με τα ψυχολογικά συμπτώματα.

Προ έτους η Κωνσταντίνα αναφέρει ότι τα συμπτώματα ξαναήρθαν σε μεγαλύτερη ένταση, νιώθοντας έντονη δυσφορία, βάρος-πλάκωμα στο στήθος, τρέμουλο στα χέρια, μυρμήγκιασμα στο κεφάλι, δυσκολία στο να πάρει αναπνοή.

Το παραπάνω επεισόδιο παρουσιάστηκε όταν είδε στην θάλασσα ένα πνιγμό. Μετά από αυτό άρχισε να ανησυχεί ιδιαίτερα για την υγεία των γονιών της, του άντρα της και των παιδιών της έχοντας τον φόβο ότι κάποιος θα πεθάνει.

Τα επεισόδια τις κρίσης πανικού παρουσιάζονται συχνά, περίπου μια φορά την εβδομάδα. Η Κωνσταντίνα άρχιζε να προσπαθεί να μην βρίσκεται μόνη σχεδόν καθόλου και να αποφεύγει να βγεί έξω μόνη της διότι φοβόταν ότι θα έρθει η κρίση πανικού όταν είναι μόνη της και δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα, θα χάσει τον έλεγχο και θα λιποθυμήσει.

Αναφέρει: Φοβάμαι πολύ να βγώ έξω μόνη μου, μπορεί από το άγχος να σταματήσει η αναπνοή μου, δεν θέλω να πάθω κρίση πανικού γιατί θα τρελαθώ. Δεν αντέχω άλλο όμως αυτήν την κατάσταση, δεν μπορώ να ησυχάσω καθόλου.

 

Η Κωνσταντίνα ξεκινάει γνωσιακή ψυχοθεραπεία και μια ήπια φαρμακευτική αγωγή.

 

Μετά απο 4 συνεδρίες η Κωνσταντίνα έχει περισσότερο φόβο για την επικείμενη κρίση πανικού, χωρίς να παρουσιάζει κρίσης πανικού.

Αναφέρει συχνά για την καταπίεση της μητέρας της όπου  ήταν πολύ έντονη σε όλα τα θέματα. Δεν με αφήνανε να βγω έξω, είχα πάντα φίλες υπό την επίβλεψη των γονιών μου, μου έλειπε η ελευθερία, να κάνω αυτό που θέλω. Επίσης ένιωθα πίεση στο να εκφράσω τα συναισθήματα μου, απόφευγα να στεναχωρώ την μητέρα μου γιατί όταν ένιωθε χάλια λιποθυμούσε, παραμίλαγε.(υστερική κρίση).

 

Η Κωνσταντίνα αναφέρει ότι έχει υπερβολικό άγχος, ότι το άγχος μπορεί να φέρει τρέλα, μπορεί κάποιος να τρελαθεί εάν αγχώνεται καθημερινά”.H τρέλα είναι μια λεπτή γραμμή που μπορεί να περάσεις από την μία στιγμή στην άλλη. Επίσης αναφέρει και ότι η θλίψη, στεναχώρια ,κατάθλιψη μπορεί να επιφέρει τρέλα.

Εδώ έγινε μια προσπάθεια με γνωστικούς χειρισμούς να τροποποιηθούν οι παραπάνω πεποιθήσεις όπως την ορθολογική και νοοκατασκευαστική, με λογικό και εμπειρικό έλεγχο όπως και φέροντας στον νου τις καινούριες εναλλακτικές ιδέες.

Επίσης έγινε και μια εξοικείωση και ιατρική ενημέρωση πάνω στο τι είναι η τρέλα, κατάθλιψη, άγχος. Έπειτα η Κωνσταντίνα κατάλαβε την πραγματική έννοια των λέξεων και αισθάνθηκε καλύτερα.

Αναφέρει ότι έχει αποφυγές χώρου, σωματικές, νού: Δεν οδηγεί μόνη της και δεν απομακρύνεται από το σπίτι της και εάν πάει κάπου χρησιμοποιεί μικρά βοηθήματα, μπαστουνάκια (μπουκαλάκι με νερό, κινητό, χάπι xanax  κ.λ.π). Αποφεύγει  να σκεφτεί κάτι κακό για τα παιδιά της και αποφεύγει στο να εκβράσει φόβο, ή στενοχώρια γιατί πιστεύει ότι εάν αγχωθεί, στεναχωρηθεί ,φοβηθεί για κάτι, θα πάθει κρίση πανικού.

Επίσης αποφεύγει να σκεφτεί εάν τα παιδιά είναι καλά όταν λείπουν γιατί θα αγχωθεί και αυτό θα την οδηγήσει πιθανόν σε κρίση πανικού θα χάσει τον έλεγχο, θα τρελαθεί και μετά τι θα πει ο κόσμος. Για την Κωνσταντίνα το άγχος είναι τρέλα ,η θλίψη-στεναχώρια μπορεί να τις επιφέρει κρίση πανικού και τρέλα.

Ο φόβος για οτιδήποτε μπορεί να  μου επιφέρει την απώλεια ελέγχου του εαυτού μου.

Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι ο φόβος, άγχος, θλίψη δεν σημαίνει τρέλα, απλά είναι συναισθήματα, επίσης της ανέφερα τι είναι η ψύχωση ,σχιζοφρένεια,  και τι συμπτώματα έχει. Αισθάνθηκε πολύ καλύτερα με της πληροφορίες  που της έδωσα.

« Κάνω κακό στην υγεία μου, δεν εκφράζομαι, τα κρατάω μέσα μου και μετά κάνω το «μπαμ», με εκμεταλλεύονται οι άλλοι, με κάνει να είμαι μια άβουλη, μη διεκδικητική, επίσης φοβάμαι το παραμικρό και κλείνομαι στο σπίτι, απομονώνομαι από όλους και όλα.» αναφέρει συχνά.

Επίσης μου ανέφερε ένα γεγονός όπου οδήγησε για μικρή απόσταση το αμάξι της και είχε τις αυτόματες σκέψεις: θα πάθω κάτι; θα με πιάσει κρίση πανικού; θα τρακάρω; θα χάσω τον έλεγχο, ένιωσα λίγο άγχος, αλλά το αντιμετώπισα με λογική και ένιωσα καλύτερα.

Μετά από διακοπή 10 ημερών όπου πήγε στην Ιταλία για ένα ταξίδι αναψυχής ανέφερε ένα περιστατικό όπου ήταν σε ένα μικρό τούνελ με το αμάξι και ένιωσε ότι της έρχεται η κρίση πανικού αλλά έκανε μικρή νοητική αναδόμηση και κατάφερε να αισθανθεί καλύτερα. Έπειτα από αυτό νιώθει πιο δυνατή στο να αντιμετωπίζει τα περίεργα συμπτώματα ή τις κακές σκέψεις που της έρχονται.

Μου ανέφερε το πώς αισθάνθηκε φεύγοντας από το ιατρείο την τελευταία φορά:

Ένιωσα προσωρινά ένα βάρος, σκέφτηκα ότι μήπως γίνει κάτι, μήπως πάθω κάτι, παρόλα αυτά συνέχισα μπήκα στο μετρό όπου ένιωσα ότι είχε πολύ κόσμο, μια ζαλάδα, ένιωθα ότι πνίγομαι αλλά άμεσα άρχισα να σκέφτομαι λογικά ότι δεν έχω τίποτα, ότι πάντα κόσμο έχει το μετρό δεν είναι η πρώτη φορά που πάω και έχει κόσμο, δεν έδωσα σημασία  στα συμπτώματα μου, είπα ότι θα είμαι εντάξει και όπως έγινε.

Σε γενικές γραμμές  είναι πολύ καλύτερα, οι αποφυγές χώρου έχουν ελαχιστοποιηθεί οδηγεί μόνη της χωρίς προβλήματα, η διάθεση της είναι εξαιρετική, νιώθει δυνατή και δεν φοβάται το μέλλον.

Η Κωνσταντίνα μου αναφέρει ότι δεν φοβάται πια την κρίση πανικού. Χρησιμοποιώ το μυαλό μου πια λέει.

Δεν παίρνω μαζί μου xanax-μπουκαλάκι νερό και έτυχα σε πολλές περιπτώσεις που δεν παρερμήνευσα το σύμπτωμα όπως παλιά.

Σε κάθε σωματικό σύμπτωμα δίνω λογική εξήγηση και δεν φοβάμαι  να φανταστώ ότι παθαίνω κρίση πανικού ή τρελαίνομαι γιατί όλα αυτά είναι σκέψεις.

Η Κωνσταντίνα στο τέλος της ψυχοθεραπείας αναφέρει ότι το πιο σημαντικό που έμαθε από την θεραπεία είναι  το πόσο παρερμήνευε τα σωματικά της συμπτώματα, όλα τα εξηγούσε ότι ήταν η κρίση πανικού και πόσο φοβόταν να εκφράσει συναισθήματα διότι πίστευε η στεναχώρια- το άγχος μπορούν να επιφέρουν τρέλα- κρίση πανικού.

Στην τωρινή της ζωή βέβαια δεν της είναι πολύ εύκολο να εκφράζει συναισθήματα διότι δεν το έχει μάθει αλλά τουλάχιστον έμαθε να μην τα ερμηνεύει ως πρόδρομα συμπτώματα κρίσης πανικού.

Η Κωνσταντίνα δεν παίρνει πλέον φαρμακευτική αγωγή.