Αντιμετωπίζοντας την χρόνια νόσο

Η διάγνωση μιας σοβαρής ή χρόνιας ασθένειας όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος ή κάποιο αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι μεγάλο πλήγμα για την ψυχολογία του ατόμου. Είναι απόλυτα λογικό να βιώσει μια σειρά συναισθημάτων, που μπορεί να μοιάζουν υπερβολικά ή ανεξήγητα. Ωστόσο, το άτομο πρέπει να τα αποδεχτεί και να τα ρυθμίσει προκειμένου να ζήσει με πληρότητα.

Συναισθηματικές επιπτώσεις

Σύμφωνα με έρευνες, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει πολλά στρεσογόνα γεγονότα στην ζωή τους και όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης, είναι πιο πιθανό να βιώσουν έντονη θλίψη όταν διαγνωστούν με κάποια ασθένεια. Ωστόσο, ακόμα και για τους ανθρώπους με λιγότερο δυσάρεστα βιώματα, η δυσφορία και η ταραχή είναι πολύ κοινά συμπτώματα μετά την διάγνωση μιας ασθένειας.

Όσο προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα της ασθένειας, κατακλυζόμαστε από πολλά συναισθήματα. Για παράδειγμα ο διαβήτης, σχετίζεται με αισθήματα ενοχής και ντροπής. Το πένθος είναι επίσης κοινή αντίδραση, καθώς τα άτομα περνούν από διάφορα στάδια, όπως άρνηση, διαπραγμάτευση, θυμός και θλίψη.

Η εναλλαγή των συναισθημάτων είναι φυσιολογική και θέλει χρόνο να το διαχειριστούμε. Τη μία μέρα μπορεί να είμαστε ψύχραιμοι και να αισθανόμαστε ότι αποδεχόμαστε την ασθένεια και την άλλη μπορεί να έχουμε ξεσπάσματα και εξάρσεις.

Στρατηγικές αντιμετώπισης:

• Αποδοχή και αντιμετώπιση της διάγνωσης: το να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κατάσταση είναι πολύ σημαντικό τόσο στην εξέλιξη της νόσου όσο και στην ψυχολογική ακεραιότητα. Σε έρευνα γυναικών με καρκίνο μαστού, οι γυναίκες που κινητοποιήθηκαν και αντιμετώπιζαν πιο ενεργά την διάγνωση (πχ. έκαναν σχέδιο δράσης), αισθάνονταν περισσότερη εσωτερική γαλήνη και ικανοποίηση από την ζωή, δύο χρόνια μετά την διάγνωση, συγκριτικά με γυναίκες που αρνούνταν ή απέφευγαν την διάγνωσή τους.
• Αναζήτηση υποστηρικτικού δικτύου: η απομόνωση δεν είναι βοηθητική. Ζητήστε από τα άτομα που εμπιστεύεστε να είναι δίπλα σας, είτε σε μία ιατρική επίσκεψη, είτε σε μία βόλτα, είτε σε δραστηριότητες που πρέπει να κάνετε για την θεραπεία της νόσου (πχ. κατά την διάρκεια της χημειοθεραπείας).
• Καταγραφή σκέψεων: οργανώστε και καταγράψτε τις σκέψεις που κάνετε για την ασθένεια, είτε πρόκειται για αγωνίες, είτε για ερωτήσεις που θέλετε να κάνετε στον γιατρό σας. Όσο περισσότερη γνώση έχετε για την κατάσταση, τόσο περισσότερη αίσθηση ελέγχου και ενδυνάμωση θα νιώθετε.
• Ανάκτηση ελέγχου: το να ασχολούμαστε με θέματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε δεν είναι βοηθητικό. Προσπαθήστε να ελέγξετε αυτά που μπορείτε, όπως η διατροφή, η φυσική άσκηση και οι ευχάριστες δραστηριότητες με άτομα που αγαπάτε.
• Μείωση άγχους και ξεκούραση: ελαττώστε τις υποχρεώσεις και μειώστε κάποιες ώρες δουλειάς. Αν έχετε ανάγκη για βοήθεια στις δουλειές του σπιτιού, ζητήστε από τα αγαπημένα σας πρόσωπα να σας στηρίξουν.
• Αναζήτηση ψυχολογικής υποστήριξης: όσο πιο απειλητική για την ζωή είναι η διάγνωση, τόσο μεγαλύτερος φόβος υπάρχει. Επισκεφθείτε έναν ειδικό που θα σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε τα συναισθήματά σας και να μιλήσετε για την διάγνωση στους συντρόφους ή στα παιδιά σας.

Βρείτε πράγματα και δραστηριότητες που σας χαροποιούν και περάστε χρόνο με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Η ψυχική σας υγεία είναι εξαιρετικά σημαντική και συνδεδεμένη με την πορεία της νόσου.