ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

09/24/2020

Η ΔΕΠΥ σχετίζεται με περιγεννητικές επιπλοκές και πρώιμο υποσιτισμό. Εμφανίζεται σε  αναλογία αρρένων θηλέων 3:1 εώς 5:1 ενώ οι επιπτώσεις της διαταραχής είναι  αυξημένες στους  γονείς  και τα αδέρφια των ασθενών. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ συχνά έχουν δύσκολο χαρακτήρα. Το 20-25% συνεχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα και κατά την εφηβεία , κάποιοι δε και κατά την ενήλικη ζωή. Ορισμένοι ασθενείς που πάσχουν ταυτόχρονα από διαταραχή της αγωγής εμφανίζουν στο μέλλον αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας.

Όσον αφορά στη διάγνωση ελλειματικής προσοχής ο πάσχων εμφανίζει για τουλάχιστον 6 μήνες τα ακόλουθα συμπτώματα τα οποία δεν αντιστοιχούν στο αναπτυξιακό του επίπεδο. Ο πάσχων:

1. Συχνά αδυνατεί να επικεντρωθεί στις λεπτομέρειες και κάνει λάθη απροσεξίας.
2. Συχνά δυσκολεύεται να διατηρήσει τη προσοχή του σε δραστηριότητες ή διάφορες δουλειές.
3. Φαίνεται να μην ακούει όταν του απευθύνουν το λόγο.
4. Δεν ακολουθεί οδηγίες μέχρι το τέλος και πολλές φορές δε καταφέρνει να διεκπεραιώσει σχολικές εργασίες, λόγω κατανόησης των οδηγιών.
5. Αποφεύγει να εμπλακεί σε δουλειές που απαιτούν παρατεταμένη νοητική προσπάθεια (π.χ σχολικές εργασίες).
6. Συχνά χάνει αντικείμενα που είναι απαραίτητα για δουλειές ή δραστηριότητες( σχολικά βιβλία,παιχνίδια,υλικά για εργασίες).
7. Περισπάται από εξωτερικά ερεθίσματα.
8. Ξεχνά καθημερινές δραστηριότητες.

Όσον αφορά στη διάγνωση της υπερκινητικότητας  ο πάσχων εμφανίζει για τουλάχιστον 6 μήνες τα ακόλουθα συμπτώματα τα οποία δεν αντιστοιχούν στο αναπτυξιακό του επίπεδο. Ο πάσχων:

1. Συχνά κινεί νευρικά τα χέρια ή τα πόδια του και περιστρέφεται γύρω από τη θέση του.
2. Φεύγει από τη θέση του στην τάξη που κανονικά θα έπρεπε να παραμείνει καθιστός.
3. Δυσκολεύεται να είναι ήσυχος στο παιχνίδι ή σε δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου.
4. Είναι σε διαρκή κίνηση και συμπεριφέρεται σαν “να είναι στην πρίζα”.
5. Μιλάει πάρα πολύ.

Η ΔΕΠΥ συχνά συνυπάρχει με μαθησιακές διαταραχές και διαταραχές του λόγου.Η θεραπεία των παιδιών με ΔΕΠΥ γίνεται  με φαρμακευτική θεραπεία και ψυχοθεραπεία. Τα ψυχοδιεγερτικά μειώνουν κατά 75% τα συμπτώματα των ασθενών,ελαττώνουν την υπερδραστηριότητα και βελτιώνουν τη σχέση του παιδιού με τους γονείς και τους δασκάλους του. Φάρμακα που ,επίσης, μειώνουν την υπερεγρήγορση είναι η κλονιδίνη και η γουανφακίνη. Συχνά όμως  χρειάζεται πολύπλευρη θεραπευτική προσέγγιση για το παιδί και την οικογένεια, δηλαδή, φαρμακευτική αγωγή,συμπεριφορικές τεχνικές,ατομική ψυχοθεραπεία,οικογενειακή θεραπεία και ειδική αγωγή. Αυτές οι θεραπευτικές παρεμβάσεις έχουν ζωτική σημασία στις μέτριου τύπου και σοβαρές περιπτώσεις, δεδομένου μάλιστα του κίνδυνου ανάπτυξης παραπτωματικής συμπεριφοράς.