Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραΤα τελευταία χρόνια ο εθισμός στη χρήση του διαδικτύου γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ως ψυχιατρική διαταραχή. Ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτή την εξάρτηση είναι οι έφηβοι λόγω της έντονης ενασχόλησής τους με το διαδίκτυο ως μέσο επικοινωνίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό, φυσικά, συμβάλλουν και κοινωνικοί παράγοντες όπως η έλλειψη κοινωνικού δικτύου ή επικοινωνίας στην οικογένεια.
Έτσι οι έφηβοι περνούν ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, παραμελώντας άλλα καθήκοντα και δραστηριότητες. Στα ενδιαφέροντά τους φαίνεται να είναι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας (facebook, chat rooms) και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ακόμα, στις κύριες μορφές επικίνδυνης ενασχόλησης με το διαδίκτυο ανήκει η παρενόχληση μέσω διαδικτύου (cyberbullying), η θέαση διαδικτυακού πορνογραφικού υλικού, και ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια.
Πρόδρομα συμπτώματα που πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς είναι η απότομη πτώση των σχολικών επιδόσεων, η κοινωνική απομόνωση, η επιθετική συμπεριφορά, η αδιαφορία για άλλοτε ευχάριστες δραστηριότητες και τυχόν παράπονα για πονοκεφάλους ή ξηροφθαλμία. Σταδιακά οι έφηβοι παραμελούν την προσωπική τους υγιεινή, τρώνε και κοιμούνται λιγότερο, μελαγχολούν και, αν και γνωρίζουν το πρόβλημα, αδυνατούν να ζητήσουν βοήθεια.
Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων στην αντιμετώπιση του προβλήματος;
Θεμελιώδες στοιχείο είναι η ειλικρινής επικοινωνία. Στα πλαίσια αυτής, οι γονείς θέτουν με διαλλακτικό τρόπο τα όρια στην χρήση του υπολογιστή ενημερώνοντας τον έφηβο για τους κινδύνους του διαδικτύου σχετικά με εθισμούς, προσωπικά στοιχεία και περιστατικά παρενόχλησης. Καλό είναι ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινό χώρο όπως είναι το σαλόνι και να έχει φίλτρα που εμποδίζουν την πρόσβαση σε ύποπτες ιστοσελίδες. Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι τα όρια δεν μπαίνουν τιμωρητικά και ότι οι έφηβοι πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Παράλληλα ενθαρρύνονται να έχουν κι άλλες ασχολίες, τόσο εξωσχολικές δραστηριότητες (χόμπι, αθλήματα, κ.α.), όσο και ελεύθερο χρόνο να περνούν μαζί με φίλους και με την οικογένειά τους.
Αν οι γονείς αισθανθούν ότι ο έφηβος δεν κάνει σωστή χρήση του διαδικτύου ή περνά υπερβολικά πολύ χρόνο στον υπολογιστή εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων, καλό είναι να μοιραστούν μαζί του τον προβληματισμό τους, πάντα με διάθεση συζήτησης και όχι επιβολής. Σε περίπτωση που η συμπεριφορά παραμένει ίδια μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας για περαιτέρω συμβουλές.
Τα τελευταία χρόνια ο εθισμός στη χρήση του διαδικτύου γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ως ψυχιατρική διαταραχή. Ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτή την εξάρτηση είναι οι έφηβοι λόγω της έντονης ενασχόλησής τους με το διαδίκτυο ως μέσο επικοινωνίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό, φυσικά, συμβάλλουν και κοινωνικοί παράγοντες όπως η έλλειψη κοινωνικού δικτύου ή επικοινωνίας στην οικογένεια.
Έτσι οι έφηβοι περνούν ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, παραμελώντας άλλα καθήκοντα και δραστηριότητες. Στα ενδιαφέροντά τους φαίνεται να είναι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας (facebook, chat rooms) και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ακόμα, στις κύριες μορφές επικίνδυνης ενασχόλησης με το διαδίκτυο ανήκει η παρενόχληση μέσω διαδικτύου (cyberbullying), η θέαση διαδικτυακού πορνογραφικού υλικού, και ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια.
Πρόδρομα συμπτώματα που πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς είναι η απότομη πτώση των σχολικών επιδόσεων, η κοινωνική απομόνωση, η επιθετική συμπεριφορά, η αδιαφορία για άλλοτε ευχάριστες δραστηριότητες και τυχόν παράπονα για πονοκεφάλους ή ξηροφθαλμία. Σταδιακά οι έφηβοι παραμελούν την προσωπική τους υγιεινή, τρώνε και κοιμούνται λιγότερο, μελαγχολούν και, αν και γνωρίζουν το πρόβλημα, αδυνατούν να ζητήσουν βοήθεια.
Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων στην αντιμετώπιση του προβλήματος;
Θεμελιώδες στοιχείο είναι η ειλικρινής επικοινωνία. Στα πλαίσια αυτής, οι γονείς θέτουν με διαλλακτικό τρόπο τα όρια στην χρήση του υπολογιστή ενημερώνοντας τον έφηβο για τους κινδύνους του διαδικτύου σχετικά με εθισμούς, προσωπικά στοιχεία και περιστατικά παρενόχλησης. Καλό είναι ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινό χώρο όπως είναι το σαλόνι και να έχει φίλτρα που εμποδίζουν την πρόσβαση σε ύποπτες ιστοσελίδες. Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι τα όρια δεν μπαίνουν τιμωρητικά και ότι οι έφηβοι πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Παράλληλα ενθαρρύνονται να έχουν κι άλλες ασχολίες, τόσο εξωσχολικές δραστηριότητες (χόμπι, αθλήματα, κ.α.), όσο και ελεύθερο χρόνο να περνούν μαζί με φίλους και με την οικογένειά τους.
Αν οι γονείς αισθανθούν ότι ο έφηβος δεν κάνει σωστή χρήση του διαδικτύου ή περνά υπερβολικά πολύ χρόνο στον υπολογιστή εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων, καλό είναι να μοιραστούν μαζί του τον προβληματισμό τους, πάντα με διάθεση συζήτησης και όχι επιβολής. Σε περίπτωση που η συμπεριφορά παραμένει ίδια μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας για περαιτέρω συμβουλές.
Τα τελευταία χρόνια ο εθισμός στη χρήση του διαδικτύου γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ως ψυχιατρική διαταραχή. Ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτή την εξάρτηση είναι οι έφηβοι λόγω της έντονης ενασχόλησής τους με το διαδίκτυο ως μέσο επικοινωνίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό, φυσικά, συμβάλλουν και κοινωνικοί παράγοντες όπως η έλλειψη κοινωνικού δικτύου ή επικοινωνίας στην οικογένεια.
Έτσι οι έφηβοι περνούν ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, παραμελώντας άλλα καθήκοντα και δραστηριότητες. Στα ενδιαφέροντά τους φαίνεται να είναι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας (facebook, chat rooms) και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ακόμα, στις κύριες μορφές επικίνδυνης ενασχόλησης με το διαδίκτυο ανήκει η παρενόχληση μέσω διαδικτύου (cyberbullying), η θέαση διαδικτυακού πορνογραφικού υλικού, και ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια.
Πρόδρομα συμπτώματα που πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς είναι η απότομη πτώση των σχολικών επιδόσεων, η κοινωνική απομόνωση, η επιθετική συμπεριφορά, η αδιαφορία για άλλοτε ευχάριστες δραστηριότητες και τυχόν παράπονα για πονοκεφάλους ή ξηροφθαλμία. Σταδιακά οι έφηβοι παραμελούν την προσωπική τους υγιεινή, τρώνε και κοιμούνται λιγότερο, μελαγχολούν και, αν και γνωρίζουν το πρόβλημα, αδυνατούν να ζητήσουν βοήθεια.
Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων στην αντιμετώπιση του προβλήματος;
Θεμελιώδες στοιχείο είναι η ειλικρινής επικοινωνία. Στα πλαίσια αυτής, οι γονείς θέτουν με διαλλακτικό τρόπο τα όρια στην χρήση του υπολογιστή ενημερώνοντας τον έφηβο για τους κινδύνους του διαδικτύου σχετικά με εθισμούς, προσωπικά στοιχεία και περιστατικά παρενόχλησης. Καλό είναι ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινό χώρο όπως είναι το σαλόνι και να έχει φίλτρα που εμποδίζουν την πρόσβαση σε ύποπτες ιστοσελίδες. Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι τα όρια δεν μπαίνουν τιμωρητικά και ότι οι έφηβοι πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Παράλληλα ενθαρρύνονται να έχουν κι άλλες ασχολίες, τόσο εξωσχολικές δραστηριότητες (χόμπι, αθλήματα, κ.α.), όσο και ελεύθερο χρόνο να περνούν μαζί με φίλους και με την οικογένειά τους.
Αν οι γονείς αισθανθούν ότι ο έφηβος δεν κάνει σωστή χρήση του διαδικτύου ή περνά υπερβολικά πολύ χρόνο στον υπολογιστή εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων, καλό είναι να μοιραστούν μαζί του τον προβληματισμό τους, πάντα με διάθεση συζήτησης και όχι επιβολής. Σε περίπτωση που η συμπεριφορά παραμένει ίδια μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας για περαιτέρω συμβουλές.
Τα τελευταία χρόνια ο εθισμός στη χρήση του διαδικτύου γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ως ψυχιατρική διαταραχή. Ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτή την εξάρτηση είναι οι έφηβοι λόγω της έντονης ενασχόλησής τους με το διαδίκτυο ως μέσο επικοινωνίας, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας. Σε αυτό, φυσικά, συμβάλλουν και κοινωνικοί παράγοντες όπως η έλλειψη κοινωνικού δικτύου ή επικοινωνίας στην οικογένεια.
Έτσι οι έφηβοι περνούν ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, παραμελώντας άλλα καθήκοντα και δραστηριότητες. Στα ενδιαφέροντά τους φαίνεται να είναι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας (facebook, chat rooms) και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ακόμα, στις κύριες μορφές επικίνδυνης ενασχόλησης με το διαδίκτυο ανήκει η παρενόχληση μέσω διαδικτύου (cyberbullying), η θέαση διαδικτυακού πορνογραφικού υλικού, και ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια.
Πρόδρομα συμπτώματα που πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς είναι η απότομη πτώση των σχολικών επιδόσεων, η κοινωνική απομόνωση, η επιθετική συμπεριφορά, η αδιαφορία για άλλοτε ευχάριστες δραστηριότητες και τυχόν παράπονα για πονοκεφάλους ή ξηροφθαλμία. Σταδιακά οι έφηβοι παραμελούν την προσωπική τους υγιεινή, τρώνε και κοιμούνται λιγότερο, μελαγχολούν και, αν και γνωρίζουν το πρόβλημα, αδυνατούν να ζητήσουν βοήθεια.
Ποιος είναι ο ρόλος των γονέων στην αντιμετώπιση του προβλήματος;
Θεμελιώδες στοιχείο είναι η ειλικρινής επικοινωνία. Στα πλαίσια αυτής, οι γονείς θέτουν με διαλλακτικό τρόπο τα όρια στην χρήση του υπολογιστή ενημερώνοντας τον έφηβο για τους κινδύνους του διαδικτύου σχετικά με εθισμούς, προσωπικά στοιχεία και περιστατικά παρενόχλησης. Καλό είναι ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινό χώρο όπως είναι το σαλόνι και να έχει φίλτρα που εμποδίζουν την πρόσβαση σε ύποπτες ιστοσελίδες. Είναι σημαντικό να καταστεί σαφές ότι τα όρια δεν μπαίνουν τιμωρητικά και ότι οι έφηβοι πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Παράλληλα ενθαρρύνονται να έχουν κι άλλες ασχολίες, τόσο εξωσχολικές δραστηριότητες (χόμπι, αθλήματα, κ.α.), όσο και ελεύθερο χρόνο να περνούν μαζί με φίλους και με την οικογένειά τους.
Αν οι γονείς αισθανθούν ότι ο έφηβος δεν κάνει σωστή χρήση του διαδικτύου ή περνά υπερβολικά πολύ χρόνο στον υπολογιστή εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων, καλό είναι να μοιραστούν μαζί του τον προβληματισμό τους, πάντα με διάθεση συζήτησης και όχι επιβολής. Σε περίπτωση που η συμπεριφορά παραμένει ίδια μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικούς ψυχικής υγείας για περαιτέρω συμβουλές.