Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραO όρος «ψυχοθεραπεία» αναφέρεται στην θεραπεία μιας ψυχικής διαταραχής που βασίζεται κυρίως στην επικοινωνία (λεκτική και μη) μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος που προσέρχεται για ψυχοθεραπεία να έχει διάγνωση ψυχικής διαταραχής (πχ. κατάθλιψη, αγχώδης διαταραχή, σχιζοφρένεια κ.α.). Αντίθετα, με την ψυχοθεραπεία μπορούν να αντιμετωπιστούν διάφορα θέματα της καθημερινότητας όπως διαπροσωπικά προβλήματα, εργασιακό στρες, σημαντικές αλλαγές (πένθος, διαζύγιο, απόλυση, κ.α.), κρίσεις θυμού, υποστήριξη ασθενών με κάποια σωματική νόσο, συμβουλευτική για διαχείριση άλλων θεμάτων κλπ.
Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός ή άλλης ειδικότητας θεραπευτής που έχει λάβει εκπαίδευση σε ένα συγκεκριμένο είδος ψυχοθεραπείας. Κατά την θεραπεία, το άτομο μαθαίνει καλύτερα την κατάστασή του, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του προκειμένου να πάρει τον έλεγχο της ζωής του και να ανταποκριθεί επαρκώς στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι υποστηρικτικός και ενίοτε παρεμβατικός, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευτή. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην ψυχοθεραπεία δεν δίνονται έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο που προσφέρουν άμεση ανακούφιση με μαγικό τρόπο. Πρόκειται για μία επίπονη, συναισθηματικά φορτισμένη διαδικασία, κατά την οποία ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να επεξεργάζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και να εντοπίσει τόσο το πρόβλημα όσο και τρόπους επίλυσής του. Στόχος, άλλωστε, είναι να αυτονομηθεί και να μην εξαρτάται από άλλους.
Ο θεραπευτής παραμένει αντικειμενικός, αποδέχεται πλήρως τον θεραπευόμενο, και μέσα από τον διάλογο και άλλες θεραπευτικές τεχνικές, τον ενθαρρύνει να δει με άλλη οπτική την κατάστασή του. Από κοινού, συζητούν και αποφασίζουν πιθανές ερμηνείες και τρόπους επίλυσης του προβλήματος.
Υπάρχουν πολλές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασισμένες σε διαφορετικές θεωρητικές αρχές. Η κάθε ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το πρόβλημα από τη δική της οπτική γωνία και με τα δικά της θεραπευτικά εργαλεία. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πάνω από 160 είδη θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ψυχανάλυση, που έχει ταυτιστεί λανθασμένα με τον όρο «ψυχοθεραπεία», είναι ένα από τα πολλά είδη ψυχοθεραπείας, με βασικό εκπρόσωπο τον S. Freud. Άλλες σημαντικές προσεγγίσεις είναι η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική, η Συστημική, η Θεραπεία Σχημάτων, η Προσωποκεντρική, η Θεραπεία Gestalt και η Διαπροσωπική.
Η ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορεί να είναι ατομικές, ομαδικές, οικογενειακές ή ζεύγους ανάλογα με το αίτημα του θεραπευόμενου και την κρίση του θεραπευτή. Η συχνότητα των συνεδριών και ο χρόνος της θεραπείας συναποφασίζονται από κοινού. Όταν κάποιος προσέρχεται για ψυχοθεραπεία είναι καλό να μαθαίνει το είδος της προσέγγισης που ακολουθεί ο κάθε ψυχοθεραπευτής προκειμένου να δει αν του ταιριάζει. Ενθαρρύνεται να εκφράζει όποια απορία ή προβληματισμό έχει σχετικά με την θεραπεία, αφού είναι πολύ σημαντικό να νιώθει άνετα. Η εμπιστευτικότητα και η τήρηση του απορρήτου σύμφωνα με την δεοντολογία είναι δεδομένα στην ψυχοθεραπεία.
O όρος «ψυχοθεραπεία» αναφέρεται στην θεραπεία μιας ψυχικής διαταραχής που βασίζεται κυρίως στην επικοινωνία (λεκτική και μη) μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος που προσέρχεται για ψυχοθεραπεία να έχει διάγνωση ψυχικής διαταραχής (πχ. κατάθλιψη, αγχώδης διαταραχή, σχιζοφρένεια κ.α.). Αντίθετα, με την ψυχοθεραπεία μπορούν να αντιμετωπιστούν διάφορα θέματα της καθημερινότητας όπως διαπροσωπικά προβλήματα, εργασιακό στρες, σημαντικές αλλαγές (πένθος, διαζύγιο, απόλυση, κ.α.), κρίσεις θυμού, υποστήριξη ασθενών με κάποια σωματική νόσο, συμβουλευτική για διαχείριση άλλων θεμάτων κλπ.
Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός ή άλλης ειδικότητας θεραπευτής που έχει λάβει εκπαίδευση σε ένα συγκεκριμένο είδος ψυχοθεραπείας. Κατά την θεραπεία, το άτομο μαθαίνει καλύτερα την κατάστασή του, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του προκειμένου να πάρει τον έλεγχο της ζωής του και να ανταποκριθεί επαρκώς στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι υποστηρικτικός και ενίοτε παρεμβατικός, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευτή. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην ψυχοθεραπεία δεν δίνονται έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο που προσφέρουν άμεση ανακούφιση με μαγικό τρόπο. Πρόκειται για μία επίπονη, συναισθηματικά φορτισμένη διαδικασία, κατά την οποία ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να επεξεργάζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και να εντοπίσει τόσο το πρόβλημα όσο και τρόπους επίλυσής του. Στόχος, άλλωστε, είναι να αυτονομηθεί και να μην εξαρτάται από άλλους.
Ο θεραπευτής παραμένει αντικειμενικός, αποδέχεται πλήρως τον θεραπευόμενο, και μέσα από τον διάλογο και άλλες θεραπευτικές τεχνικές, τον ενθαρρύνει να δει με άλλη οπτική την κατάστασή του. Από κοινού, συζητούν και αποφασίζουν πιθανές ερμηνείες και τρόπους επίλυσης του προβλήματος.
Υπάρχουν πολλές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασισμένες σε διαφορετικές θεωρητικές αρχές. Η κάθε ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το πρόβλημα από τη δική της οπτική γωνία και με τα δικά της θεραπευτικά εργαλεία. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πάνω από 160 είδη θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ψυχανάλυση, που έχει ταυτιστεί λανθασμένα με τον όρο «ψυχοθεραπεία», είναι ένα από τα πολλά είδη ψυχοθεραπείας, με βασικό εκπρόσωπο τον S. Freud. Άλλες σημαντικές προσεγγίσεις είναι η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική, η Συστημική, η Θεραπεία Σχημάτων, η Προσωποκεντρική, η Θεραπεία Gestalt και η Διαπροσωπική.
Η ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορεί να είναι ατομικές, ομαδικές, οικογενειακές ή ζεύγους ανάλογα με το αίτημα του θεραπευόμενου και την κρίση του θεραπευτή. Η συχνότητα των συνεδριών και ο χρόνος της θεραπείας συναποφασίζονται από κοινού. Όταν κάποιος προσέρχεται για ψυχοθεραπεία είναι καλό να μαθαίνει το είδος της προσέγγισης που ακολουθεί ο κάθε ψυχοθεραπευτής προκειμένου να δει αν του ταιριάζει. Ενθαρρύνεται να εκφράζει όποια απορία ή προβληματισμό έχει σχετικά με την θεραπεία, αφού είναι πολύ σημαντικό να νιώθει άνετα. Η εμπιστευτικότητα και η τήρηση του απορρήτου σύμφωνα με την δεοντολογία είναι δεδομένα στην ψυχοθεραπεία.
O όρος «ψυχοθεραπεία» αναφέρεται στην θεραπεία μιας ψυχικής διαταραχής που βασίζεται κυρίως στην επικοινωνία (λεκτική και μη) μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος που προσέρχεται για ψυχοθεραπεία να έχει διάγνωση ψυχικής διαταραχής (πχ. κατάθλιψη, αγχώδης διαταραχή, σχιζοφρένεια κ.α.). Αντίθετα, με την ψυχοθεραπεία μπορούν να αντιμετωπιστούν διάφορα θέματα της καθημερινότητας όπως διαπροσωπικά προβλήματα, εργασιακό στρες, σημαντικές αλλαγές (πένθος, διαζύγιο, απόλυση, κ.α.), κρίσεις θυμού, υποστήριξη ασθενών με κάποια σωματική νόσο, συμβουλευτική για διαχείριση άλλων θεμάτων κλπ.
Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός ή άλλης ειδικότητας θεραπευτής που έχει λάβει εκπαίδευση σε ένα συγκεκριμένο είδος ψυχοθεραπείας. Κατά την θεραπεία, το άτομο μαθαίνει καλύτερα την κατάστασή του, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του προκειμένου να πάρει τον έλεγχο της ζωής του και να ανταποκριθεί επαρκώς στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι υποστηρικτικός και ενίοτε παρεμβατικός, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευτή. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην ψυχοθεραπεία δεν δίνονται έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο που προσφέρουν άμεση ανακούφιση με μαγικό τρόπο. Πρόκειται για μία επίπονη, συναισθηματικά φορτισμένη διαδικασία, κατά την οποία ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να επεξεργάζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και να εντοπίσει τόσο το πρόβλημα όσο και τρόπους επίλυσής του. Στόχος, άλλωστε, είναι να αυτονομηθεί και να μην εξαρτάται από άλλους.
Ο θεραπευτής παραμένει αντικειμενικός, αποδέχεται πλήρως τον θεραπευόμενο, και μέσα από τον διάλογο και άλλες θεραπευτικές τεχνικές, τον ενθαρρύνει να δει με άλλη οπτική την κατάστασή του. Από κοινού, συζητούν και αποφασίζουν πιθανές ερμηνείες και τρόπους επίλυσης του προβλήματος.
Υπάρχουν πολλές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασισμένες σε διαφορετικές θεωρητικές αρχές. Η κάθε ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το πρόβλημα από τη δική της οπτική γωνία και με τα δικά της θεραπευτικά εργαλεία. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πάνω από 160 είδη θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ψυχανάλυση, που έχει ταυτιστεί λανθασμένα με τον όρο «ψυχοθεραπεία», είναι ένα από τα πολλά είδη ψυχοθεραπείας, με βασικό εκπρόσωπο τον S. Freud. Άλλες σημαντικές προσεγγίσεις είναι η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική, η Συστημική, η Θεραπεία Σχημάτων, η Προσωποκεντρική, η Θεραπεία Gestalt και η Διαπροσωπική.
Η ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορεί να είναι ατομικές, ομαδικές, οικογενειακές ή ζεύγους ανάλογα με το αίτημα του θεραπευόμενου και την κρίση του θεραπευτή. Η συχνότητα των συνεδριών και ο χρόνος της θεραπείας συναποφασίζονται από κοινού. Όταν κάποιος προσέρχεται για ψυχοθεραπεία είναι καλό να μαθαίνει το είδος της προσέγγισης που ακολουθεί ο κάθε ψυχοθεραπευτής προκειμένου να δει αν του ταιριάζει. Ενθαρρύνεται να εκφράζει όποια απορία ή προβληματισμό έχει σχετικά με την θεραπεία, αφού είναι πολύ σημαντικό να νιώθει άνετα. Η εμπιστευτικότητα και η τήρηση του απορρήτου σύμφωνα με την δεοντολογία είναι δεδομένα στην ψυχοθεραπεία.
O όρος «ψυχοθεραπεία» αναφέρεται στην θεραπεία μιας ψυχικής διαταραχής που βασίζεται κυρίως στην επικοινωνία (λεκτική και μη) μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος που προσέρχεται για ψυχοθεραπεία να έχει διάγνωση ψυχικής διαταραχής (πχ. κατάθλιψη, αγχώδης διαταραχή, σχιζοφρένεια κ.α.). Αντίθετα, με την ψυχοθεραπεία μπορούν να αντιμετωπιστούν διάφορα θέματα της καθημερινότητας όπως διαπροσωπικά προβλήματα, εργασιακό στρες, σημαντικές αλλαγές (πένθος, διαζύγιο, απόλυση, κ.α.), κρίσεις θυμού, υποστήριξη ασθενών με κάποια σωματική νόσο, συμβουλευτική για διαχείριση άλλων θεμάτων κλπ.
Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι γιατρός, ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός ή άλλης ειδικότητας θεραπευτής που έχει λάβει εκπαίδευση σε ένα συγκεκριμένο είδος ψυχοθεραπείας. Κατά την θεραπεία, το άτομο μαθαίνει καλύτερα την κατάστασή του, τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του προκειμένου να πάρει τον έλεγχο της ζωής του και να ανταποκριθεί επαρκώς στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή είναι υποστηρικτικός και ενίοτε παρεμβατικός, ανάλογα με τον εκάστοτε θεραπευτή. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην ψυχοθεραπεία δεν δίνονται έτοιμες λύσεις στον θεραπευόμενο που προσφέρουν άμεση ανακούφιση με μαγικό τρόπο. Πρόκειται για μία επίπονη, συναισθηματικά φορτισμένη διαδικασία, κατά την οποία ο θεραπευτής βοηθά τον θεραπευόμενο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να επεξεργάζεται τις σκέψεις και τα συναισθήματά του και να εντοπίσει τόσο το πρόβλημα όσο και τρόπους επίλυσής του. Στόχος, άλλωστε, είναι να αυτονομηθεί και να μην εξαρτάται από άλλους.
Ο θεραπευτής παραμένει αντικειμενικός, αποδέχεται πλήρως τον θεραπευόμενο, και μέσα από τον διάλογο και άλλες θεραπευτικές τεχνικές, τον ενθαρρύνει να δει με άλλη οπτική την κατάστασή του. Από κοινού, συζητούν και αποφασίζουν πιθανές ερμηνείες και τρόπους επίλυσης του προβλήματος.
Υπάρχουν πολλές ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασισμένες σε διαφορετικές θεωρητικές αρχές. Η κάθε ψυχοθεραπεία προσεγγίζει το πρόβλημα από τη δική της οπτική γωνία και με τα δικά της θεραπευτικά εργαλεία. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πάνω από 160 είδη θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ψυχανάλυση, που έχει ταυτιστεί λανθασμένα με τον όρο «ψυχοθεραπεία», είναι ένα από τα πολλά είδη ψυχοθεραπείας, με βασικό εκπρόσωπο τον S. Freud. Άλλες σημαντικές προσεγγίσεις είναι η Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική, η Συστημική, η Θεραπεία Σχημάτων, η Προσωποκεντρική, η Θεραπεία Gestalt και η Διαπροσωπική.
Η ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορεί να είναι ατομικές, ομαδικές, οικογενειακές ή ζεύγους ανάλογα με το αίτημα του θεραπευόμενου και την κρίση του θεραπευτή. Η συχνότητα των συνεδριών και ο χρόνος της θεραπείας συναποφασίζονται από κοινού. Όταν κάποιος προσέρχεται για ψυχοθεραπεία είναι καλό να μαθαίνει το είδος της προσέγγισης που ακολουθεί ο κάθε ψυχοθεραπευτής προκειμένου να δει αν του ταιριάζει. Ενθαρρύνεται να εκφράζει όποια απορία ή προβληματισμό έχει σχετικά με την θεραπεία, αφού είναι πολύ σημαντικό να νιώθει άνετα. Η εμπιστευτικότητα και η τήρηση του απορρήτου σύμφωνα με την δεοντολογία είναι δεδομένα στην ψυχοθεραπεία.