Feugiat nulla facilisis at vero eros et curt accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril.
+ (123) 1800-453-1546
info@example.com

Related Posts

Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας

Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον

Περισσότερα

Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/η παρορμητικότητας (ΔΕΠ-Υ) σε παιδιά και ενήλικες

Η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην

Περισσότερα

Σχολικός εκφοβισμός και παράγοντες ψυχικής ανθεκτικότητας

Ο σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και

Περισσότερα
Title Image
HomeBlog Πώς να επικοινωνήσετε με το παιδί σας

Πώς να επικοινωνήσετε με το παιδί σας

Μέσα από την σωστή και ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί μας παρέχουμε εμπιστοσύνη και συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται, ενώ γινόμαστε σημαντικά πρότυπα επιρροής που τα παιδιά θα ακούν και θα μιμούνται. Η καθιέρωση αυτής της επικοινωνίας είναι σίγουρα πολύπλοκή, ωστόσο υπάρχουν κάποιες συμβουλές για τον σκοπό αυτό:

·         Να είστε διαθέσιμοι: παρατηρήστε ποια ώρα της ημέρας είναι πιο πιθανό να μιλήσει το παιδί σας (πχ. στο αυτοκίνητο πριν ή μετά το σχολείο, την ώρα του φαγητού, κλπ) και φροντίστε να είστε διαθέσιμοι εκείνη την ώρα.

·         Ξεκινήστε την συζήτηση με ερωτήσεις, ενισχύοντας το να μιλήσει περισσότερο και δείχνοντας του γνήσιο ενδιαφέρον για αυτά που λέει. Φροντίστε να μάθετε αυτά που συμβαίνουν στην ζωή του (πχ ευχάριστα μαθήματα ή προβλήματα στο σχολείο), πράγματα που το ενδιαφέρουν γενικότερα (πχ μουσική ή εξωσχολικές δραστηριότητες) και μη διστάσετε να μιλήσετε για τα δικά σας ενδιαφέροντα ή αγωνίες στην παιδική σας ηλικία.

·         Προγραμματίστε κοινές δραστηριότητες στις οποίες θα περνάτε ποιοτικό χρόνο μόνοι με το παιδί σας. Αν έχετε πάνω από ένα παιδί, φροντίστε να έχετε μια κοινή δραστηριότητα με το καθένα ξεχωριστά και κρατήστε την σε σταθερή βάση.

·         Ακούστε προσεκτικά το παιδί σας: όταν σας απευθύνεται με κάποια δυσκολία, σταματήστε ό,τι κάνετε και ακούστε το. Ρωτήστε περισσότερα για να καταλάβετε τι έχει γίνει και πως νιώθει, ακόμα και με ποιον τρόπο μπορείτε να το βοηθήσετε (μπορεί πχ. να μην θέλουν να κάνετε κάτι, απλά να το ακούσετε).

·         Μην σπεύδετε να διορθώσετε τις σκέψεις ή τα συναισθήματα του (πχ. «μην φοβάσαι», «μην κλαις», «δεν είναι έτσι»), αλλά ακούστε το μέχρι να ολοκληρώσει και επιτρέψτε του να διαφωνήσει (μπορείτε πχ. να του πείτε «ξέρω ότι διαφωνείς, αλλά αυτό πιστεύω»).

·         Δείξτε του ότι αντέχετε τα δυσφορικά του συναισθήματα. Αποφύγετε τις θυμωμένες ή αμυντικές αντιδράσεις και προσπαθήστε να μείνετε ψύχραιμοι όταν μοιράζεται τις αγωνίες του ή στα ξεσπάσματά του.

·         Μερικά παιδιά ντρέπονται να εκφράσουν τους φόβους τους. Μην διστάσετε να μοιραστείτε τους δικούς σας φόβους και συναισθήματα, αρκεί να μην δίνουν την αίσθηση μονιμότητας (πχ «κι εγώ καμιά φορά στεναχωριέμαι/φοβάμαι/ανησυχώ»).

·         Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς. Πολλές φορές χάνουμε τον έλεγχο και αντιδρούμε με τρόπο που δεν θέλουμε. Αν φωνάξετε στο παιδί σας, φροντίστε να επανορθώσετε και να ζητήσετε συγγνώμη (πχ «με συγχωρείς, δεν ήθελα να σου φωνάξω, αλλά κι εγώ μερικές φορές θυμώνω»).

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλους τους παράγοντες ώστε να μην πληγωθούν τα παιδιά. Όσο ρυθμίζετε εσείς τα δικά σας συναισθήματα και αντέχετε την δυσφορία, έτσι θα αντέχουν και τα παιδιά σας. Δείξτε τους ότι οι δυσκολίες θα είναι παροδικές και διατηρήστε την ψυχραιμία σας.

Ο ρόλος του γονέα έχει μεγάλες προκλήσεις και δυσκολίες. Ζητώντας βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας θα λάβετε την καθοδήγηση και υποστήριξη που χρειάζεστε. Η προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας μπορεί να είναι και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας.

Μέσα από την σωστή και ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί μας παρέχουμε εμπιστοσύνη και συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται, ενώ γινόμαστε σημαντικά πρότυπα επιρροής που τα παιδιά θα ακούν και θα μιμούνται. Η καθιέρωση αυτής της επικοινωνίας είναι σίγουρα πολύπλοκή, ωστόσο υπάρχουν κάποιες συμβουλές για τον σκοπό αυτό:

·         Να είστε διαθέσιμοι: παρατηρήστε ποια ώρα της ημέρας είναι πιο πιθανό να μιλήσει το παιδί σας (πχ. στο αυτοκίνητο πριν ή μετά το σχολείο, την ώρα του φαγητού, κλπ) και φροντίστε να είστε διαθέσιμοι εκείνη την ώρα.

·         Ξεκινήστε την συζήτηση με ερωτήσεις, ενισχύοντας το να μιλήσει περισσότερο και δείχνοντας του γνήσιο ενδιαφέρον για αυτά που λέει. Φροντίστε να μάθετε αυτά που συμβαίνουν στην ζωή του (πχ ευχάριστα μαθήματα ή προβλήματα στο σχολείο), πράγματα που το ενδιαφέρουν γενικότερα (πχ μουσική ή εξωσχολικές δραστηριότητες) και μη διστάσετε να μιλήσετε για τα δικά σας ενδιαφέροντα ή αγωνίες στην παιδική σας ηλικία.

·         Προγραμματίστε κοινές δραστηριότητες στις οποίες θα περνάτε ποιοτικό χρόνο μόνοι με το παιδί σας. Αν έχετε πάνω από ένα παιδί, φροντίστε να έχετε μια κοινή δραστηριότητα με το καθένα ξεχωριστά και κρατήστε την σε σταθερή βάση.

·         Ακούστε προσεκτικά το παιδί σας: όταν σας απευθύνεται με κάποια δυσκολία, σταματήστε ό,τι κάνετε και ακούστε το. Ρωτήστε περισσότερα για να καταλάβετε τι έχει γίνει και πως νιώθει, ακόμα και με ποιον τρόπο μπορείτε να το βοηθήσετε (μπορεί πχ. να μην θέλουν να κάνετε κάτι, απλά να το ακούσετε).

·         Μην σπεύδετε να διορθώσετε τις σκέψεις ή τα συναισθήματα του (πχ. «μην φοβάσαι», «μην κλαις», «δεν είναι έτσι»), αλλά ακούστε το μέχρι να ολοκληρώσει και επιτρέψτε του να διαφωνήσει (μπορείτε πχ. να του πείτε «ξέρω ότι διαφωνείς, αλλά αυτό πιστεύω»).

·         Δείξτε του ότι αντέχετε τα δυσφορικά του συναισθήματα. Αποφύγετε τις θυμωμένες ή αμυντικές αντιδράσεις και προσπαθήστε να μείνετε ψύχραιμοι όταν μοιράζεται τις αγωνίες του ή στα ξεσπάσματά του.

·         Μερικά παιδιά ντρέπονται να εκφράσουν τους φόβους τους. Μην διστάσετε να μοιραστείτε τους δικούς σας φόβους και συναισθήματα, αρκεί να μην δίνουν την αίσθηση μονιμότητας (πχ «κι εγώ καμιά φορά στεναχωριέμαι/φοβάμαι/ανησυχώ»).

·         Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς. Πολλές φορές χάνουμε τον έλεγχο και αντιδρούμε με τρόπο που δεν θέλουμε. Αν φωνάξετε στο παιδί σας, φροντίστε να επανορθώσετε και να ζητήσετε συγγνώμη (πχ «με συγχωρείς, δεν ήθελα να σου φωνάξω, αλλά κι εγώ μερικές φορές θυμώνω»).

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλους τους παράγοντες ώστε να μην πληγωθούν τα παιδιά. Όσο ρυθμίζετε εσείς τα δικά σας συναισθήματα και αντέχετε την δυσφορία, έτσι θα αντέχουν και τα παιδιά σας. Δείξτε τους ότι οι δυσκολίες θα είναι παροδικές και διατηρήστε την ψυχραιμία σας.

Ο ρόλος του γονέα έχει μεγάλες προκλήσεις και δυσκολίες. Ζητώντας βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας θα λάβετε την καθοδήγηση και υποστήριξη που χρειάζεστε. Η προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας μπορεί να είναι και το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας.