Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραΤελικά το άγχος βλάπτει την υγεία; Έρευνες δείχνουν ότι το άγχος μας ωθεί να αναζητήσουμε κοινωνική υποστήριξη, μας παρακινεί να επιδιώξουμε στόχους και μας κάνει πιο επίμονους και καινοτόμους. Το άγχος και οι αγχώδεις διαταραχές δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το άγχος είναι ένα
Τελικά το άγχος βλάπτει την υγεία;
Έρευνες δείχνουν ότι το άγχος μας ωθεί να αναζητήσουμε κοινωνική υποστήριξη, μας παρακινεί να επιδιώξουμε στόχους και μας κάνει πιο επίμονους και καινοτόμους.
Το άγχος και οι αγχώδεις διαταραχές δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό και υγιές συναίσθημα που συνήθως βιώνουν οι άνθρωποι. Είναι αισθητό σε ένα φάσμα, από ήπια ανησυχία έως έντονο πανικό. Σε αντίθεση με τον φόβο, που είναι το συναίσθημα που έχουμε όταν αντιμετωπίζουμε κίνδυνο, το άγχος είναι η ανησυχία για το αβέβαιο, όπου κάτι κακό ή κάτι καλό μπορεί να συμβεί, μας ειδοποιεί για ενδεχόμενο κίνδυνο αλλά μας δίνει και λόγο να είμαστε θετικοί.
Εδώ είναι η διαφορά μεταξύ άγχους και αγχώδους διαταραχής. Μπορούμε να περάσουμε από περιόδους έντονων, καθημερινών αγωνιών και παρόλα αυτά να μην διαγνωστούμε με αγχώδη διαταραχή. Μια διαταραχή διαγιγνώσκεται μόνο όταν οι τρόποι αντιμετώπισης του άγχους -είτε με ανησυχίες, αποφυγή, πανικό, απόσυρση ή εμμονή- είναι δυσανάλογοι και διαταράσσουν την ικανότητά μας να λειτουργούμε στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή. Όταν λέμε ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας κρίσης άγχους για τη δημόσια υγεία, δεν το έχουμε καλά γιατί το πρόβλημα δεν είναι το άγχος — το πρόβλημα είναι πώς θα το αντιμετωπίσουμε.
Αυτοί οι προβληματικοί τρόποι αντιμετώπισης του άγχους συνήθως συνεπάγονται την αποφυγή – όπως να μην φεύγουμε ποτέ από το σπίτι, να εγκαταλείπουμε τη δουλειά επειδή φοβόμαστε μια αρνητική αξιολόγηση ή να καταφεύγουμε στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ για να αμβλύνουμε τον συναισθηματικό μας πόνο. Περιλαμβάνουν επίσης την πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το άγχος, ότι κάθε συναίσθημα άγχους αποτελεί έκκληση για πανικό. Οι έρευνες δείχνουν ότι όταν είμαστε περίεργοι για τα αρνητικά μας συναισθήματα, όπως το άγχος, και μαθαίνουμε να τα κατανοούμε, γίνονται πιο διαχειρίσιμα.
Μια ζωή χωρίς άγχος είναι ένας αδύνατος στόχος. Αντίθετα, ένας καλός θεραπευτής βοηθά να συντονίσουμε το βοηθητικό άγχος, να το ξεχωρίσουμε από το μη ωφέλιμο άγχος, να αναπτύξουμε νέες στρατηγικές αντιμετώπισης και να καταλάβουμε ποιες σκέψεις και συμπεριφορές αποτελούν μέρος του προβλήματος.