Ψυχική ανθεκτικότητα: Παράγοντες ανάπτυξης και επικινδυνότητας
Η πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ πλειοψηφία των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπη με στρεσογόνες καταστάσεις και αντιξοότητες κατά την διάρκεια της ζωής του και εκτίθεται τουλάχιστον
ΠερισσότεραΗ διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και/ ή υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που ξεκινά στην παιδική ηλικία και παραμένει στην
ΠερισσότεραΟ σχολικός εκφοβισμός και η θυματοποίηση από συνομηλίκους αποτελεί ένα πρόβλημα, το οποίο αντιμετωπίζουν παιδιά και έφηβοι εντός, αλλά και
ΠερισσότεραΦαίνεται πως η κρίση της μέσης ηλικίας αφορά και τους άντρες, πέρα από της γυναίκες που τη συγχέουμε με την εμμηνόπαυση, και μάλιστα πως υπάρχουν κάποια συνηθισμένα συμπτώματα ή αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς και τη διάθεση.
Σε έρευνα για τη μέση ηλικία που διεξήγαγε πριν κάποια χρόνια το Ίδρυμα Μακάρθουρ σε 8.000 Αμερικανούς, ηλικίας 25-74 βρέθηκε το εξής:
Ενώ όλοι αντιλαμβάνονταν τον όρο «κρίση μέσης ηλικίας», μόλις το 23% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι έπασχε από αυτήν τη νόσο. Και μόλις το 8% θεωρούσε πως η κρίση συνδέεται με το γεγονός ότι γερνάει. Το υπόλοιπο 15% ένιωθε ότι η κρίση ήταν απόρροια συγκεκριμένων γεγονότων στη ζωή του.
Παραδόξως, οι περισσότεροι ανέφεραν μια αυξημένη αίσθηση ικανοποίησης στην περίοδο της μέσης ηλικίας. Τότε λοιπόν τι είναι αυτό που συντηρεί τον μύθο περί κρίσης μέσης ηλικίας; Ο κύριος ύποπτος, είναι σύμφωνα με τους ειδικούς, η κουλτούρα μας, που δίνει έμφαση στη νεότητα και θεοποιεί το ασταμάτητο κυνήγι της νεότητας.
Σημάδια και συμπτώματα
Ένα καλός τρόπος να αντιμετωπίσει ένας μεσήλικας τέτοιου είδους καταστάσεις, είναι να εστιάσει σε ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα, να αισθανθεί την πραγματικότητα και να δώσει βάρος σε αξίες που κάνουν όμορφη τη ζωή του, π.χ. τα παιδιά, η οικογένεια, η επαγγελματική ζωή που διήνυσε, με τα όποια προβλήματά της κλπ. Ακόμα και αν αυτά του φαίνονται λίγα, είναι η ζωή του και πρέπει να σταθεί ήρεμα και αγαπώντας το παρελθόν, τα λάθη και τις επιλογές του, να συνεχίσει να απολαμβάνει τη ζωή του στο μέλλον, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν φιλοδοξίες ή νέες ευκαιρίες. Η ισορροπία είναι αυτό που χρειάζεται κανείς στη μέση ηλικία και η σωστή αυτοκριτική, έτσι ώστε να αποτραπούν βεβιασμένες κινήσεις, όπως η εγκατάλειψη μια καλής δουλειάς, οικογένειας ή συντρόφου.
Φαίνεται πως η κρίση της μέσης ηλικίας αφορά και τους άντρες, πέρα από της γυναίκες που τη συγχέουμε με την εμμηνόπαυση, και μάλιστα πως υπάρχουν κάποια συνηθισμένα συμπτώματα ή αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς και τη διάθεση.
Σε έρευνα για τη μέση ηλικία που διεξήγαγε πριν κάποια χρόνια το Ίδρυμα Μακάρθουρ σε 8.000 Αμερικανούς, ηλικίας 25-74 βρέθηκε το εξής:
Ενώ όλοι αντιλαμβάνονταν τον όρο «κρίση μέσης ηλικίας», μόλις το 23% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι έπασχε από αυτήν τη νόσο. Και μόλις το 8% θεωρούσε πως η κρίση συνδέεται με το γεγονός ότι γερνάει. Το υπόλοιπο 15% ένιωθε ότι η κρίση ήταν απόρροια συγκεκριμένων γεγονότων στη ζωή του.
Παραδόξως, οι περισσότεροι ανέφεραν μια αυξημένη αίσθηση ικανοποίησης στην περίοδο της μέσης ηλικίας. Τότε λοιπόν τι είναι αυτό που συντηρεί τον μύθο περί κρίσης μέσης ηλικίας; Ο κύριος ύποπτος, είναι σύμφωνα με τους ειδικούς, η κουλτούρα μας, που δίνει έμφαση στη νεότητα και θεοποιεί το ασταμάτητο κυνήγι της νεότητας.
Σημάδια και συμπτώματα
Ένα καλός τρόπος να αντιμετωπίσει ένας μεσήλικας τέτοιου είδους καταστάσεις, είναι να εστιάσει σε ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα, να αισθανθεί την πραγματικότητα και να δώσει βάρος σε αξίες που κάνουν όμορφη τη ζωή του, π.χ. τα παιδιά, η οικογένεια, η επαγγελματική ζωή που διήνυσε, με τα όποια προβλήματά της κλπ. Ακόμα και αν αυτά του φαίνονται λίγα, είναι η ζωή του και πρέπει να σταθεί ήρεμα και αγαπώντας το παρελθόν, τα λάθη και τις επιλογές του, να συνεχίσει να απολαμβάνει τη ζωή του στο μέλλον, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν φιλοδοξίες ή νέες ευκαιρίες. Η ισορροπία είναι αυτό που χρειάζεται κανείς στη μέση ηλικία και η σωστή αυτοκριτική, έτσι ώστε να αποτραπούν βεβιασμένες κινήσεις, όπως η εγκατάλειψη μια καλής δουλειάς, οικογένειας ή συντρόφου.