Πρόκειται για μια βαριά διαταραχή, κατά την οποία το άτομο έχει έντονα διαταραγμένη εικόνα του σώματός του/της και επιβάλλει στον εαυτό του/της διαιτητικούς περιορισμούς, οι οποίοι συνήθως οδηγούν σε βαρύ υποσιτισμό. Ασθενείς με ανορεξία είναι συνήθως καταναγκαστικοί, τελειομανείς και εσωστρεφείς και δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Πρόκειται για άτομα με αρκετές ικανότητες και υψηλές προσδοκίες. Κατά την έναρξη τουλάχιστον της διαταραχής υπάρχει εκούσιος περιορισμός της προσλαμβανόμενης τροφής και όχι απώλεια της όρεξης. Το άτομο ακολουθεί αυστηρές δίαιτες, κόβει το φαγητό σε μικρά κομματάκια και το καταναλώνει με πολύ αργό ρυθμό, ενώ πολλές φορές μασά την τροφή και στη συνέχεια την φτύνει προκειμένου να λάβει γευστική απόλαυση χωρίς την πρόσληψη θερμίδων. Σταδιακά, επέρχεται η  επιθυμητή απώλεια βάρους, με τις συνοδούς επιπτώσεις στην υγεία, όπως αμηνόρροια, υπόταση, οστεοπόρωση κ.α.

Η ψυχογενής ανορεξία αναπτύσσεται κατά 90 – 95% σε γυναίκες, οι οποίες παρουσιάζουν:

• Περιορισμένη πρόσληψη θερμίδων που καταλήγει σε σημαντικά χαμηλότερο σωματικό βάρος από το κανονικό για την ηλικία, το φύλο και το στάδιο ζωής
• Έντονο φόβο για πιθανή αύξηση του βάρους και παχυσαρκία, παρόλο που το άτομο παραμένει αδύνατο.
• Άρνηση του ατόμου να συντηρήσει το βάρος του/της στο επίπεδο, ή πάνω από το επίπεδο, του ελαχίστως φυσιολογικού για την ηλικία και το ύψος, βάρους.
• Διαταραχή της εικόνας του σώματος, όπου το άτομο αυτοαξιολογείται βάσει του βάρους και του σχήματος του σώματος.

Θεραπεία

Όπως και σε όλες τις διαταραχές πρόσληψης τροφής, στην εκδήλωση της ψυχογενούς ανορεξίας συντελούν ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες. Λόγω της σοβαρότητας της διαταραχής και της επικινδυνότητας για τη ζωή του ατόμου, γίνεται συνδυασμός φαρμακοθεραπείας (αντικαταθλιπτική αγωγή, κ.α.) και γνωσιακής – συμπεριφοριστικής θεραπείας. Η μεταβολή των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων και στάσεων του ατόμου σχετικά με την τροφή και την εικόνα του σώματος αποτελεί βασικό ψυχοθεραπευτικό στόχο.